Ο Dimitri Arvaniti, γεννήθηκε στο Ντόρτμουντ της Γερμανίας το 1989 από Έλληνες γονείς. Είναι ο πρώτος Έλληνας που αποφοίτησε από το Royal Academy of Fine Arts της Αμβέρσας με διεθνές Master. (Δείτε τα illustrations του στην παρακάτω gallery)
Πες µας λίγα λόγια για την ιδέα πίσω από τη συλλογή σου “:crude”.
Προσπάθησα να δώσω έναν πιο µινιµαλιστικό και σοφιστικέ χαρακτήρα, δηµιουργώντας παράλληλα µια αντίθεση, χρησιµοποιώντας µπαρόκ τυπώµατα του Rubens σε σκληρό PVC, τεχνητή οργάντζα και άλλα συνθετικά υλικά καθώς και πολυτελείς γούνες βαµµένες σε έντονα χρώµατα. Θέλησα να φέρω το ψεύτικο σε αντιπαράθεση µε την πολυτέλεια και να δώσω στη γούνα µια αίσθηση σύγχρονου ανδρικού ενδύµατος που ξεφεύγει από το πανοφώρι. Οι χαρτοφύλακες αντικαθίστανται από clutches, οι γραβάτες δένονται σαν ζώνες του τζούντο και οι µπότες αποκτούν έντονους χρωµατισµούς σαν ωδή προς όλους εκείνους τους απαίσια ντυµένους άντρες που κυκλοφορούν φορώντας παπούτσια µε τετραγωνισµένες µύτες. Σε ό, τι αφορά τις φόρµες, η κολεξιόν έχει επιρροές από τη δεκαετία του 1990, τα R’n’B βιντεοκλίπ των TLC για παράδειγµα, δίνοντας µια αίσθηση κάπως σπορ µε τα υπερµεγέθη κοµµάτια (κοµµένα τοπ, χαµηλόµεσα παντελόνια, φόρµες). Με κάθε σιλουέτα αµφισβητώ ακόµη και το αν θα τα φορούσα εγώ ο ίδιος ή όχι. Ο κύριος στόχος της συλλογής αποφοίτησής µου, ήταν να δηµιουργήσω κάτι πιο «ενήλικο» (για τα υφάσµατα), λιγότερο παραµυθένιο- και να αµφισβητήσω το αντρικό ρούχο, προβάλλοντας αυτό που θα ήθελα εγώ να προωθήσω ως άποψη.
Συµφωνείς µε τη δήλωση πως «τα αντρικά ρούχα είναι τα νέα γυναικεία»;
Προσπαθώ να αγνοώ οποιαδήποτε ερώτηση έχει να κάνει µε το φύλο και αφορά τη βιοµηχανία της µόδας: έχουµε δει άντρες µε φορέµατα, γυναίκες και σµόκιν. Προσωπικά, λειτουργώ απλά ενστικτωδώς µε µόνο µου µέληµα να έχει τη σωστή αίσθηση και να είναι όµορφο το αποτέλεσµα.
Με ποιο τρόπο η προσωπική σου ιστορία συναντά τη φιλοσοφία της συλλογής σου;
∆εν µου αρέσει να διηγούµαι συναισθηµατικές ιστορίες µε τα ρούχα µου µα υποθέτω πως δηµιουργώ µια διάθεση µε αυτά, οπότε αν το δούµε από αυτή την οπτική, αποτελεί πράγµατι µια προσωπική και ατοµική διαδικασία.
Αν µπορούσες να αλλάξεις ένα πράγµα στο χώρο της µόδας, ποιο θα ήταν αυτό;
Θα άλλαζα την αυστηρότητα και τη σοβαρότητα της δουλειάς µας και θα επικεντρωνόµουν στο να δηµιουργήσω ευτυχία και ενθουσιασµό. ∆εν πρέπει να ξεχνάµε πως ζούµε σε ένα κόσµο στον οποίο υπάρχει ακόµη οικονοµική κρίση και πείνα.
Συνέντευξη: Λάζαρος Τζοβάρας
