OZON #111 By Christos Mouhas
O Χρήστος Μούχας είναι ένας νεαρός καλλιτέχνης με έδρα του την Αθήνα. Από μικρός συνειδητοποίησε την μανία του να πειράζει τις εικόνες και να τις τοποθετεί σε ένα καινούργιο περιβάλλον, ορίζοντας ο ίδιος τον χρόνο και τον τόπο. Μας μίλησε για την τέχνη του collage, τις συνεργασία του με μεγάλους οίκους και περιοδικά, ενώ σε συνεργασία με το ΟΖΟΝ δημιούργησε και δύο έργα, εμπνευσμένα από τις τελευταίες συλλογές του οίκου DIOR.
Από τον Λάζαρο Τζοβάρα
-Τι αποτέλεσε για σένα κίνητρο για να ξεκινήσεις να δημιουργείς collage; Έχεις κάνει σπουδές πάνω σε αυτό το αντικείμενο;
Το κίνητρο ήταν η τελευταία συλλογή του Raf Simons για την Jil Sander και συγκεκριμένα, το set με τα λουλούδια μέσα σε διαφανή κουτιά. Τα μοντέλα μου έδωσαν την εντύπωση πως περπατούν σε έναν πολύ φουτουριστικό κήπο. Έπειτα, θυμήθηκα έναν πίνακα του Gustav Klimt με έναν κήπο, και κάπως αυτές οι δύο παραστάσεις ταυτίστηκαν στο μυαλό μου. ́Ετσι, μάλλον, γενήθηκε και η θέλησή μου να ασχοληθώ με το collage. Σπουδές σ’αυτό το αντικείμενο δεν έχω κάνει ακόμα. Από το Σεπτέμβριο θα ξεκινήσω στο Λονδίνο. Αλλά μέχρι στιγμής, ό,τι έχω μάθει είναι από εξάσκηση και πολλές μα πολλές ώρες στον υπολογιστή.
-Πώς θα χαρακτήριζες την προσσέγισή σου στη τέχνη του collage; Ποίος ή τί αποτέλεσε σημαντική επιρροή για τον τρόπο σκέψης σου;
Δεν μπορώ να ορίσω με απόλυτη σιγουριά τον τρόπο που προσεγγίζω το collage. Ίσως θα ήταν καλύτερο να άφηνα οποιονδήποτε δει τη δουλειά μου να σχηματίσει τη δικιά του γνώμη. Αλλά θα ήθελα να πιστεύω πως έχω να προσφέρω κάτι καινούριο που μπορεί να δημιουργήσει ένα διάλογο. Όσον αφορά στα ερεθίσματά μου, νομίζω πως τα αντλώ από παντού. Είτε αυτό είναι η μόδα, η τέχνη, ένα ηλιοβασίλεμα, μια συνομιλία με ένα άτομο, οτιδήποτε. Στην τελική, όλοι είμαστε ένα σύνολο εμπειριών. Έτσι δεν είναι;
-Πιστεύεις στην ομορφιά της σύμπτιξης αντίθετων εννοιών;
Νομίζω πως όταν τοποθετείς ένα δίπολο μαζί, αλληλοσυμπληρώνονται τα δύο άκρα του. Αυτό κρύβει σίγουρα ενδιαφέρον. ‘Αρα και ομορφιά.
-Πολλές φορές τα έργα σου αναπαραστούν μία ολόκληρη ιστορία. Θεωρείς πως στην εποχή μας η εικόνα είναι πιό δυνατή από τον λόγο;
Προσωπικά, δεν το πιστεύω. Θεωρώ πως το καθένα εξυπηρετεί ένα δικό του σκοπό, έχει μία δική του εντελέχεια. Ίσως, μάλιστα, με τα σημερινά δεδομένα, όπου η εικόνα βρίσκεται παντού, κάποιες φορές ένα καλογραμμένο κείμενο μπορεί να είναι μια ανάσα ανακούφισης.Αλλά και το αντίστροφο.
-Έχεις αναλάβει projects σε μεγάλα περιοδικά, όπως το Harper’s Bazaar της Κίνας και το Another. Τί αποκόμισες από αυτές τις συνεργασίες; Για πρώτη φορά, δουλεύεις και ένα editorial με την ομάδα του ΟΖΟΝ. Ποιά είναι η έμπνευση πίσω από αυτό;
Σίγουρα ένα δεκάλεπτο ταχυπαλμίας από τον ενθουσιασμό μου. Αλλά πέρα από αυτό, είναι πολύ όμορφο να βλέπεις τη δουλειά σου ανάμεσα σε αυτές άλλων δημιουργικών ανθρώπων, που έχουν μια αυθεντική φωνή στη μόδα και την τέχνη. Ένα τέτοιο περιοδικό σε τοποθετεί σε ένα πλαίσιο όπου ανταλλάσσονται ιδέες και υπάρχει μία επικοινωνία ανάμεσα σε κάθε σελίδα. Αυτό θεωρώ πως είναι πιό σημαντικό από το να μιλάς απλά με τον εαυτό σου. Για το κολάζ αυτό, που κάναμε σε συνεργασία με το ΟΖΟΝ, έμπνευση ήταν δύο από τις τελευταίες συλλογές του οίκου DIOR Είδα πως αφενός η μία ονομάζεται Megalopolis και ήθελα, κατά ένα τρόπο, να οπτικοποιήσω τον τίτλο, λίγο πιο αφηρημένα. Έχει κομμάτια από φωτογραφίες του Τόκιο, όπου έγινε το show και ως σημείο αναφοράς είναι η σειρά manga “Akira” του Otomo Katsuhiro. Αφετέρου, η Haute Couture Spring/Summer 2015 με το έντονο πάντρεμα του χρόνου μου δημιούργησε ένα έντονο συναίσθημα. Και όπως είπε και ο ίδιος ο Raf Simons “To μέλλον είναι πάντα στο μυαλό μου. Το παρελθόν δεν μου δημιουργεί νοσταλγία. Οφείλω, ωστόσο, να ομολογήσω πως πολλά στοιχεία του παρελθόντος είναι συναρπαστικά”.
-Παρότι σε παγκόσμιο επίπεδο το collage είναι κάτι που συναντάμε συχνά, ωστόσο στην Ελλάδα στέκεται δύσκολα, ειδικά όταν μιλάμε για μία εμπορική προώθηση ενός προϊόντος. Ποιός είναι κατά τη γνώμη σου ο λόγος που συμβαίνει αυτού;
Νομίζω το πρόβλημα δεν είναι μόνο με το collage. Είναι και με τις τέχνες και γενικά με καθετί δημιουργικό στην Ελλάδα (περισσότερο τουλάχιστον απ’ ότι στο εξωτερικό). Δε θεωρώ πως το ελληνικό κράτος ενδιαφέρεται να επενδύσει στη σύγχρονη τέχνη και να δημιουργήσει έτσι μία βιομηχανία, ένα σύστημα υποστήριξης, ειδικά αυτή τη δεδομένη στιγμή. Υπάρχουν και σοβαρότερα προβλήματα, θα έλεγε κάποιος. Αλλά πάντα δεν θα υπάρχουν και σοβαρότερα προβλήματα;
-Επάγγελμα ή χόμπι η δημιουργία collage στην Ελλάδα; Και αν είναι χόμπι, ποίες θεωρείς πως είναι οι προυποθέσεις για να γίνει επάγγελμα;
Χόμπι μπορεί να είναι για τον καθέναν. Επάγγελμα, από την άλλη, από πολύ δύσκολο έως απίθανο. Οι προϋποθέσεις πολλές. Το κυριότερο όμως έχει να κάνει με την νοοτροπία και την αντιμετώπισή μας απέναντι σε όποιον θέλει να ασχοληθεί με κάτι δημιουργικό. Φιμώνουμε και καταπιέζουμε πολλές φωνές σε πολλά επίπεδα και αυτό είναι που κάποτε πρέπει να σταματήσει. Είτε αυτό αφορά την πολιτεία, είτε την ελληνική κοινωνία γενικότερα.
-Υποστηρίζεται πως το collage είναι μία μόδα που μπορεί μελλοντικά να εξαφανιστεί. Ποιά θα μπορούσε να είναι η εξέλιξή του, προκειμένου να ασφαλίσει την υπόστασή του τόσο σαν τέχνη όσο και σαν τρόπος εμπορικής προώθησης ενός προΪόντος;
Δεν θεωρώ πως το collage είναι μια μόδα, όπως τα ψηλόμεσα παντελόνια, γιά να εξαφανιστεί. Έχει εξελιχθεί και θα συνεχίσει να εξελλίσσεται, όπως κάθε μορφή τέχνης, είτε παραμένει στο χαρτί είτε γίνεται ψηφιακά. Η εμπορικότητά του αντανακλά, νομίζω, αυτήν ακριβώς τη δυνατότητά του.
Παρακολουθήστε το έργο του καλλιτέχνη Christo Mouha στο Pinterest: ubicouture.tumblr.com
Δείτε ολόκληρο το φωτογραφικό και τις αναλυτικές κριτικές μας για τις δύο συλλογές του οίκου DIOR, που αποτέλεσαν την έμπνευση για το παραπάνω project: