Ο Tommi Rønnqvist είναι ένας φωτογράφος. Έρχεται στο φεστιβάλ από το 1996 και έχει περάσει τα τελευταία 4 χρόνια καταγράφοντας το φεστιβάλ. Τα προηγούμενα χρόνια, συνήθιζε να πηδάει το φράχτη. Από τη στιγμή που έγινε ένας “καλός” επισκέπτης του φεστιβάλ, η δουλειά του είναι να διασφαλίσει ότι ο κόσμος θα έχει αναμνήσεις να θυμάται, και όσοι δεν κατάφεραν να παρευρεθούν στο φεστιβάλ, μπορούν να έχουν την ευκαιρία να δουν πώς είναι. Συναντήσαμε τον Tommi ένα ηλιόλουστο απόγευμα, για να συζητήσουμε για την καταγραφή του πραγματικού πνεύματος του φεστιβάλ και πώς είναι να βλέπεις το Roskilde μέσα από την κάμερα.
#1: Ποιο είναι το κύριο σημείο στο οποίο θα εστιάσεις φέτος;
Εργάζομαι για το περιοδικό VICE και προσπαθούμε να καταγράφουμε όσο το δυνατόν, περισσότερα.
#2: Πώς διαφέρει σε σχέση με τις άλλες σου δουλειές;
Στην πραγματικότητα είναι αρκετά εύκολο να δουλέψεις εδώ –τα πάντα προσφέρονται και είναι ακριβώς μπροστά σου. Αυτό που είναι δύσκολο, είναι να φιλτράρεις όλα τα άσχετα, γιατί κατά κάποιο τρόπο τα πάντα φαίνονται φανταστικά σε ένα φεστιβάλ. Όλοι είναι χαρούμενοι και περνάν ωραία. Όταν έχει πλέον τελειώσει, είναι δύσκολο να δεις τι είναι μοναδικό. Πρέπει επομένως να είσαι επικριτικός.
#3: Ποιες είναι οι καλύτερές σου αναμνήσεις από την καταγραφή του κλίματος στο Roskilde Festival;
Δεν ξέρω. Νομίζω όλα γίνονται μια μεγάλη εμπειρία. Είναι πολύ ωραίο να είσαι εδώ για 14 ημέρες, απλά καταγράφοντας τα πάντα – από καλλιτέχνες graffiti που διακοσμούν τους τοίχους, μία εβδομάδα πριν ξεκινήσει το φεστιβάλ, τις τέντες να στήνονται και όλους τους εθελοντές να εργάζονται, μέχρι τις ημέρες που τα πάντα έχουν γίνει άχρηστα. Ένας φίλος φωτογράφος κι εγώ πήγαμε μια φορά πίσω στο φεστιβάλ, για να δούμε την περιοχή αφού είχαν φύγει όλοι. Έμοιαζε με πυρηνική ζώνη πολέμου. Περπατήσαμε και μαζέψαμε αστεία καπέλα και βγάλαμε φωτογραφίες από παπούτσια. Μου αρέσουν η ιστορία που λένε. Ποιος τα φόρεσε και τι έζησε; Ξέρετε τα “Roskilde Blues”; Όταν όλοι νιώθουν λυπημένοι όταν γυρνάμε σπίτι; Κάπως έτσι ήταν. Όλη η ζωή που βρισκόταν εκεί εξαφανίστηκε γρήγορα και τώρα τα πάντα είχαν χαθεί. Αλλά είναι σοκαριστικό να βλέπεις όλα τα πράγματα που ο κόσμος άφησε πίσω του.
#4: Ποια συναυλία ανυπομονείς να δεις στο φεστιβάλ;
Η μόνο συναυλία που ήθελα να δω ήταν των Electric Wizard, αλλά ήμουν κολλημένος στο τραίνο. Φέτος δεν έχω έρθει για τη μουσική. Αλλά ανυπομονώ να δω τον Omar Souleyman, τον Άραβα τραγουδιστή γάμων.
Είμαι πολύ παρορμητικός όταν είμαι σε ένα φεστιβάλ. Μου αρέσει απλά να παρατηρώ και να πηγαίνω με το κύμα.
Christina, Nanna & Tine.
