O Zack Seckler είναι ένας βραβευμένος φωτογράφος που ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη. Από φωτορεπόρτερ έκανε στροφή στην καλλιτεχνική φωτογραφία, μετρώντας αρκετές συνεργασίες με περιοδικά όπως τα BAZAAR, Marie Claire και New York Magazine αναλαμβάνοντας καμπάνιες για μεγάλους ομίλους όπως οι Gap, Samsung και Starbucks. Ο Seckler έχει την ικανότητα να αντιλαμβάνεται στιγμές που μπορούν να του δώσουν εικόνες εξαιρετικά ειρωνικές ή/και αστείες. Επιπλέον, ταξίδεψε στην έρημο Καλαχάρι, για να δημιουργήσει μία σειρά συναρπαστικών εναέριων φωτογραφιών του Αφρικανικού τοπίου.
Πώς θα περιέγραφες τη δουλειά σου;
Κάποιοι τη θεωρούν παράξενη. Είναι ένας συνδυασμός μέσων. Χρησιμοποιώ λίγο photoshop αν και σε αρκετές περιπτώσεις οι εικόνες είναι ακριβώς αυτό που έχει αποτυπώσει η κάμερα χωρίς καμία επεξεργασία. Καμιά φορά τραβάω ξεχωριστά τις θεματικές που απαρτίζουν μία φωτογραφία. Αναφορικά με το τι πιστεύει ο κόσμος για τις φωτογραφίες μου, αποδέχομαι κάθε γνώμη, εφόσον εγώ ο ίδιος θεωρώ πως κάθε εικόνα είναι μοναδική γι’ ατό και δεν μου αρέσει να τις κατηγοριοποιώ από μόνος μου. Υπάρχουν πάντα διαφορετικές πορεσεγγίσεις, μηνύματα και ιδέες. Ο στόχος μου είναι να δείξω έναν κόσμο που οι περισσότεροι δεν σκέφτονται καν ότι υπάρχει. Πολλές εικόνες είναι απρόσμενες, καθημερινές καταστάσεις παρουσιάζονται με ασυνήθιστο τρόπο.
Η συλλογή σου ονόματι “Humor” απαρτίζεται από ρεαλιστικές αλλά και συχνά ξεκαρδιστικές εικόνες. Θεωρείς πως το χιούμορ είναι ο καλύτερος τρόπος να πεις την αλήθεια χωρίς να γίνεις αγενής;
Σε μερικές περιπτώσεις ναι. Όταν ντύνεις με χιούμορ την αβεβαιότητα, επιτρέπεις στους ανθρώπους να προσθέσουν τη δική τους οπτική στη δουλειά σου. Έχει τύχει να θεωρούν άνθρωποι ότι οι εικόνες μου αφορούν το περιβάλλον και περιέχουν οικολογικά και κοινωνικά μηνύματα. Δεν είναι τόσο απόλυτο όλο αυτό. Μου αρέσουν φωτογραφίες που μπορούν να δεχθούν διαφορετικές ερμηνείες. Το προφανές δεν με ενδιαφέρει τόσο πια. Μπορεί να μην έχω κατά νου συγκεκριμένα κοινωνικά μηνύματα που θα ήθελα να μεταφέρω, αλλά ενώ αποτυπώνω τη στιγμή βρίσκω τρόπους να ενεργοποιήσω το συναίσθημα του κοινού μέσα από κάτι παράξενο ή αστείο. Χαίρομαι που οι εικόνες μου κάνουν τους ανθρώπους να αναρωτιούνται για τις προθέσεις μου. Είναι ωραίο που οι φωτογραφίες μου σα να σκέφτονται από μόνες τους.
Ποιο θα ήταν για σένα το ιδανικό τοπίο φωτογραφικά;
Έχω υπάρξει πολύ τυχερός ώστε να έχω επισκεφθεί πολλά διαφορετικά περιβάλλοντα που φιλοξενεί ο πλανήτης και να δω εκπληκτικά μέρη, παρότι κατά βάση τείνω να προτιμώ πιο καθαρά τοπία. Μου αρέσουν τα ερημικά μέρη. Ένα ανοιχτό και αχανές τοπίο περιλαμβάνει όσο το δυνατόν λιγότερο οπτικό θόρυβο, οπότε ότι επιλέξεις να προσθέσεις στην εικόνα ή τα ελάχιστα που υπάρχουν σε αυτήν κάνουν εντύπωση. Καμιά φορά όταν φωτογραφίζω σε πιο «θορυβώδη» περιβάλλοντα, σκέφτομαι όλα αυτά που πρέπει να αφαιρέσω μετά. Σε μία έρημη τοποθεσία όλα λειτουργούν υπέρ σου ενώ διατηρείς μια καθαρή οπτική συνείδηση.
Η σειρά “Botswana” αποτελείται από εντυπωσιακές εναέριες φωτογραφίες που έχουν τραβηχτεί πετώντας με ένα μικρό, πανάλαφρο αεροσκάφος λίγο πιο πάνω από το έδαφος. Πες μας μερικά πράγματα για αυτή την ξεχωριστή εμπειρία.
Βρέθηκα σε αυτό το μικροσκοπικό αεροσκάφος που χωρούσε μόνο δύο άτομα, ουκ ολίγες φορές. Δεν είχε ούτε πόρτες, ούτε παράθυρα. Ήταν απλά ένα προστατευτικό τζάμι, δύο ζώνες ασφαλείας και ένας έλικας. Πέταξα αρκετές φορές πάνω από μια τεράστια αλυκή στη Μποτσουάνα και ύστερα ξαναπέταξα με μεγαλύτερο αεροσκάφος πάνω από ένα δέλτα. Αυτά τα δύο περιβάλλοντα είναι τα απόλυτα δύο άκρα. Το δέλτα είναι πλούσιο σε βλάστηση, γεμάτο λίμνες ενώ οι αλυκές είναι μια μίξη αποξηραμένης λάσπης με μέρη που πλημμυρίζουν όταν βρέχει και το νερό παίρνει ενδιαφέρουσες αποχρώσεις. Αυτό που κάνει το εν λόγω εγχείρημα να ξεχωρίζει, είναι η δυνατότητα που παρέχει να δει κανείς το τοπίο από τη συγκεκριμένη απόσταση.
Νέλλυ Σκουφάτογλου
