Το «Στην Αθήνα δεν έχω φίλους» είναι από το ραπ τραγούδι του Τάκι Τσαν που άκουγα όταν ήμουν έφηβος, αλλά ακόμα κι αν κάποιος δεν έχει ακούσει ποτέ το συγκεκριμένο τραγούδι μπορεί εύκολα να ταυτιστεί. Το «Λονδίνο, Άμστερνταμ ή Βερολίνο» είναι αναφορά στο τραγούδι «Ταξιδιάρα ψυχή» του συγκροτήματος Τρύπες. Το «Αθήνα, Σ’ αγαπάω να της λες» δανεισμένο από το ομώνυμο τραγούδι του Αλέξανδρου Βούλγαρη ή αλλιώς the Boy. Έρχονται και άλλα σύντομα, η λίστα με τα τραγούδια για την Αθήνα είναι μεγάλη.
Έγραψα πρώτη φορά το “Athens is the new Berlin” το 2011, αν θυμάμαι καλά, δίπλα σε ένα κομμάτι που είχα κάνει στην οδό Σταδίου, στη βιτρίνα του παλιού Άκρον-Ίλιον-Κρυστάλ. Έβαφα παρέα με το φίλο μου Ρίτσαρντ που τώρα ζει στη Νέα Υόρκη, έφυγε με υποτροφία. Θυμάμαι την απορημένη φάτσα του όταν με είδε να το γράφω με σπρέι στον τοίχο, με ρώτησε τι σημαίνει και μου είπε ότι θα τσαντίσει πολύ κόσμο. Είχαμε μόλις μπει στην κρίση και ένιωθα ότι το Βερολίνο θα κάνει κουμάντο στα πολιτικά πράγματα από δω και πέρα, οπότε ήταν ένα πολιτικό σχόλιο. Παράλληλα, πολλοί φίλοι μου έφευγαν για να εγκατα σταθούν στο Βερολίνο είτε γιατί εδώ δεν είχαν δουλειά είτε γιατί ήταν πιο cool πόλη για να ζεις. Τότε σκέφτηκα, αντί να φύγουμε όλοι για το Βερολίνο γιατί να μην κάνουμε την Αθήνα cool σαν κι αυτό; Αργότερα, όταν πήγα στο Βερολίνο απογοητεύτηκα και γύρισα πίσω. Η Αθήνα έχει πολλές προοπτικές.
Αντιμετώπισα πολύ άσχημες αντιδράσεις γι’ αυτό το σλόγκαν. Έφτασαν σε σημείο να με απειλούν ότι θα με σκοτώσουν σε μηνύματα στα κοινωνικά δίκτυα επειδή γράφω “Athens is the new Berlin”. Ο κόσμος δεν πάει καλά, λες και είμαι μια κοινωνική απειλή. Πιστεύω πως μόνο καλό κάνει αυτή η φήμη στην πόλη μας ακόμα και αν δεν βγάζει νόημα ή δεν πρόκειται ποτέ η Αθήνα να γίνει ένα σύγχρονο κέντρο πολιτισμού όπως το Βερολίνο. Δεν νομίζω ότι η Αθήνα μπορεί να αναγεννηθεί εύκολα γιατί δεν είχε ποτέ στη σύγχρονη ιστορία δική της ταυτότητα. Πάντα προσπαθούσε να ακολουθήσει άλλα πρότυπα. Πρέπει να βρούμε τη δική μας ταυτότητα. Το ότι αυτή τη στιγμή έρχονται πολλοί ξένοι εδώ, πρόσφυγες αλλά και τυχοδιώκτες από τη Δύση, είναι ένα ενθαρρυντικό φαινόμενο. Το πάντρεμα των πολιτισμών γεννάει νέα πράγματα. Αν ξεπεράσουμε τα κόμπλεξ μας, το ρατσισμό, και ξεκολλήσουμε απ’ το παρελθόν ίσως γεννηθεί κάτι καινούργιο.
Ετοιμάζω μια ατομική έκθεση με θέμα τον Υμηττό. Προσπαθώ να φτιάξω ένα μονοπάτι που οδηγεί στην κορυφή του βουνού σε ευθεία πορεία ξεκινώντας από τα όρια της πόλης. Καταγράφω αυτή την προσπάθεια σε βίντεο και φωτογραφίες, συλλέγω αντικείμενα και αφήνω σημάδια στο βουνό».
Αν ζεις η κινείσαι στο κέντρο της Αθήνας, θα έχεις δει σίγουρα έργα του Cacao Rocks. Ο Cacao (κατά κόσμον Ιάσωνας) είναι ένας από τους πιο ενεργούς street artists της χώρας, πάντα χαμογελαστός και διαθέσιμος να συμμετέχει σε καλλιτεχνικά projects γύρω από τη street κουλτούρα. Σε μια πρόσφατη βόλτα στο κέντρο της πόλης εντοπίσαμε μια σειρά από καινούργια του «αποτυπώματα». Εμπνευσμένα από στίχους τραγουδιών που κάθε Αθηναίος μπορεί να καταλάβει, όπως το «Στην Αθήνα» του Τάκι Τσαν, αλλά και το πιο πρόσφατο «Αθήνα, Σ’ αγαπάω να της λες» από τον The Boy, o street artist δημιουργεί έργα τέχνης στους γκρίζους δρόμους της πρωτεύουσας.
Η συνέντευξη του Cacao Rocks περιλαμβάνεται στο τεύχος του OZON Raw #123 το οποίο μπορείτε να διαβάσετε στο Issuu.com.
Photos: Christos Tzimas
Read More: CacaoRocks.blogspot.gr