O Κωνσταντίνος Κουγιάλης γεννήθηκε το 1980. Σπούδασε Animation/Illustration στην Καλών Τεχνών και σεναριογραφία στο πανεπιστήμιο του San Jose State στη Καλιφόρνια. Έχει ζήσει στο Σαν Χοσέ, στο Σαν Φρανσίσκο, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, καθώς και στην Αθήνα, πριν επιστρέψει στην Κύπρο στα τέλη του 2010. Συνεργάστηκε με το Γαλλο-Ελβετικό δημιουργικό δίδυμο των Antoine Asseraf και Rene Habermacher (Stimuleye). Έχει εκθέσει δουλειές του σε μεγάλες πρωτεύουσες του κόσμου, έχει σκηνοθετήσει και γράψει σενάρια για τηλεοπτικές σειρές και θεατρικά έργα, ενώ ιδρύοντας με τον συνεργάτη του Denis Constantinou, τη MilkCart, ένα δημιουργικό project, έχουν εκπροσωπήσει την Κύπρο σε διαγωνισμούς. Παράλληλα, καταπιάνονται με comics, animation, διαφημίσεις και street art.
Έχοντας ζήσει σε διαφορετικές πόλεις ποια θεωρείς πιο κοντά στην ιδιοσυγκρασία σου για να ζεις; Και σε ποια θα έλεγες ότι αντλείς περισσότερη έμπνευση από τα εξωτερικά ερεθίσματα που λαμβάνεις;
Tο San Francisco είναι μια καταπληκτική πόλη για να ζει κανείς και έχει πολλά να προσφέρει από άποψη δημιουργικών ερεθισμάτων. Βέβαια, δε νομίζω ότι θα το επέλεγα ποτέ -ανάμεσα στις πόλεις που αγαπώ- για να κάνω το δημιουργικό μου ξεκίνημα.. Το Λονδίνο και το Παρίσι τα αγαπώ. Μου αρέσει η Αθήνα, μα συνάμα με τρομάζει. Θεωρώ, ότι όσον αφορά τις πηγές ερεθισμάτων έμπνευσης, δεν υπάρχει καμία πόλη τόσο μοναδική. Η Κωνσταντινούπολη είναι μια φανταστική πόλη. Τεράστια, μια πληθώρα από αντιθέσεις και χρώματα! Μακάρι να μπορούσα να ζήσω δέκα ζωές. Να γεννιέμαι ξανά και ξανά και την εκάστοτε φορά να διαλέγω και μια διαφορετική πόλη για να ζήσω.
Σαν άνθρωπος είσαι πολυπράγμων και έχεις ασχοληθεί με διαφορετικούς τομείς όπως η ζωγραφική, το street art, τα illustrations μόδας, η σκηνοθεσία και η συγγραφή σεναρίων. Ποιος από αυτούς τους τομείς σε γοητεύει περισσότερο;
Από όταν ήμουν παιδί και ύστερα όταν ξεκίνησα να είμαι περισσότερο μέσα στα πράγματα και στις έννοιες, και να τις κατανοώ, ήμουν συνεπαρμένος από την ιδέα ότι μια γραμμή μπορεί να καταλήξει σε κάτι το θεϊκό. Στα μάτια μου, αυτή είναι η ουσία της δημιουργίας και είναι ένα πανέμορφο πράγμα. Όλοι οι αγαπημένοι μας πίνακες, τα σχέδια και τα έργα τέχνης που σήμερα αποκαλούμε «αριστουργήματα» ξεκίνησαν από μια γραμμή. Γραμμές! Ακόμα και στο γράψιμο, μια ιδέα αποτυπώνεται στο χαρτί μέσα από μια γραμμή. Γραμμές που αν τις «συναρμολογήσεις» εκδηλώνουν κάποιου το όραμα και τα όνειρα. Συνεπώς είμαι γοητευμένος από όλα αυτά. Για μένα η σκηνοθεσία είναι η υπέρτατη τέχνη. Μπορεί να ακούγεται ελαφρώς υπερβολικό, μα θεωρώ ότι αποτελεί την τέχνη που τα συνδυάζει/περιλαμβάνει όλα.
Έχεις δηλώσει ότι έχεις αδυναμία στα παπούτσια. Εκτός από αυτά έχεις κάποιο άλλο φετίχ ή εμμονή στο ντύσιμό σου;
Με ελκύει η όλη ιδέα που κρύβεται πίσω από την κατασκευή τους. Είναι κάτι εντελώς άβολο, και όμως το απόλυτο mainstream φετίχ των γυναικών -και όχι μόνο. Όλα έχουν να κάνουν με την αισθητική, την αρμονία, την ευκολία και γενικά τη φροντίδα. Οι άνθρωποι δε νοιάζονται πλέον. Απλά αντιγράφουν/ αναπαράγουν μια εικόνα από το διαδίκτυο ή από κάποιο περιοδικό και τέλος. Αυτός είναι πιθανότατα και ο λόγος που το προσωπικό στιλ έχει εκλείψει στις μέρες μας. Σε μια εποχή πληροφόρησης οι άνθρωποι υστερούν σε ιδέες. Θα σου πω ένα πράγμα που έχει κάνει το διαδίκτυο για μας: μας έχει μετατρέψει σε τεμπέληδες.
(Self portrait)
Τα street art έργα σου θα τα χαρακτηρίζαμε κάπως επαναστατικά, όπως το λόγο σου στο blog σου. Η κοινωνικοοικονομική κατάσταση, θεωρείς πως επηρεάζει την τέχνη σου;
Δε θεωρώ ότι το street art μου είναι είτε ανατρεπτικό είτε επαναστατικό. Θα το αποκαλούσα ωραιοποιημένο. Μερικές φορές όταν παραθέτω κάτι ή κάνω ένα σαρκαστικό σχόλιο, τότε και μόνο τότε μπορούμε να το ονομάσουμε κάτι περισσότερο από ωραιοποιημένο, αλλά ποτέ επαναστατικό. Επί τη ευκαιρία, θα ήθελα απλά να πω: Μείνετε μακριά από τα μάρμαρα! Είναι πολύ δύσκολο να τα καθαρίσεις! Υπάρχουν παντού αρκετοί τοίχοι και επιφάνειες. Όσο για την κοινωνικοοικονομική κατάσταση, σαφώς και επηρεάζει την τέχνη μου. Πρωτίστως την ψυχολογία μου. Το χρήμα κινεί την τέχνη. Και θα χρειαστείς λεφτά ή έστω κάποιον με λεφτά, έναν πατρόνα, σε περίπτωση που θες την τέχνη σου εκεί έξω. Πρέπει να συναναστραφείς με συγκεκριμένους ανθρώπους. Όλα είναι αλληλένδετα. Δυστυχώς.
Νέλλυ Σκουφάτογλου