Από τότε που θυμάται τον εαυτό της, ο χορός είναι η ανάσα και ο παλμός της Ειρήνης Δαμιανίδου. Δεν αποτελεί απλώς ένα επάγγελμα, αλλά τον τρόπο με τον οποίο υπάρχει και εκφράζεται στον κόσμο. Από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, από τις σκηνές της Μαρίνας Σάττι και το POP Tour έως τη διοργάνωση του φεστιβάλ Follow the Waack, υφαίνει τη δική της πορεία με φαντασία, πάθος και αφοσίωση.
Στο τεύχος 135 του περιοδικού OZON ” Street Life”, η Ειρήνη μας μίλησε για τη διαδρομή της από τις πρώτες πρόβες μέχρι τις μεγαλύτερες σκηνές, για τη δύναμη της κίνησης ως μορφή ελευθερίας και για το πώς το waacking έγινε ο τρόπος με τον οποίο βρίσκει —και εκφράζει— τον αληθινό της εαυτό.
Πότε κατάλαβες ότι θα ασχοληθείς με τον χορό;
Ο χορός ήταν από πάντα στη ζωή μου, οπότε νομίζω ότι υπήρχαν πολλές διάσπαρτες στιγμές που ένιωσα ότι αυτό είναι για μένα, ότι με αυτό θέλω να ασχολούμαι. Όταν ήμουν μικρότερη, αυτές οι σκέψεις περνούσαν χωρίς να καταλήγουν σε κάτι συγκεκριμένο. Είχα και τις σπουδές, οπότε είχα πολλά στο νου. Όσο μεγάλωνα και η ίδια, η ζωή μου ξεκαθάριζε το τοπίο και οι αποφάσεις έγιναν πιο συνειδητές.
Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να μετακομίσεις από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα και πόσο εύκολο ήταν;
Είχα έρθει στην Αθήνα για μια παραγωγή στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου το καλοκαίρι του 2021. Ήμουν σε μια περίοδο που είχα τελειώσει σπουδές και πρακτική και ήθελα να εξελιχθώ χορευτικά, οπότε είχα πάρει την απόφαση να κυνηγήσω την εξέλιξη και να μάθω καινούρια πράγματα. Μετά από αυτό το καλοκαίρι, και μετά από πολλές συγκυρίες και δυσκολίες, αποφάσισα να έρθω στην Αθήνα. Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολο γιατί δεν είχα χρήματα, σπίτι, τους δικούς μου, είχα περάσει μόλις ένα ατύχημα και όλα συνωμοτούσαν εις βάρος μου. Δούλευα τον πρώτο ενάμιση χρόνο σε διάφορες δουλειές για να στηρίξω λίγο τη ζωή και την ποιότητά της εδώ, και όταν τα πράγματα μπήκαν σε σειρά, όλα τα καλά άρχισαν να έρχονται ένα-ένα.
Σε άλλα νέα, ποιος είναι ο Πορτορικανός καλλιτέχνης Bad Bunny που θα γράψει ιστορία στο Super Bowl;
Ανέλαβες τη χορογραφία για την περιοδεία της Μαρίνας Σάττι, το POP Tour, που ήταν γεμάτο ενέργεια και εικόνες που άφησαν έντονο αποτύπωμα στο κοινό. Ποιο ήταν το μεγαλύτερο στοίχημα για σένα στη δημιουργία της χορογραφίας και ποιες προκλήσεις αντιμετώπισες;
Πάντα στοίχημα είναι να αποτυπώνεται στις χορογραφίες αυτό που ακούμε, αισθανόμαστε και αντιλαμβανόμαστε για το πρότζεκτ με την ομάδα. Αυτό ισχύει για όλους τους συντελεστές (φώτα, visuals κ.λπ.). Στόχος πάντα για μένα είναι το καλύτερο δυνατό: οι αλληλεπιδράσεις, οι υφές, ο χαρακτήρας. Καθώς δουλεύουμε αρκετό καιρό τώρα με την ομάδα, είναι πιο εύκολο να προσαρμοζόμαστε και να βρίσκουμε λύσεις, γιατί είναι δεδομένο ότι προβλήματα και δυσκολίες θα προκύψουν. Ο χρόνος, ο συντονισμός μιας μεγάλης ομάδας, η προετοιμασία που απαιτεί όλο αυτό — όλα αυτά είναι προκλήσεις που πρέπει να διαχειριστείς.
Τώρα που η περιοδεία θα συνεχιστεί σε Ευρώπη και Αμερική, πώς προετοιμάζεσαι για τις διαφορετικές σκηνές και τα κοινά σε κάθε μέρος;
Τέλεια ερώτηση, γιατί ο κόσμος συνήθως δεν σκέφτεται αυτή τη δυσκολία. Από την αρχή του τουρ μέχρι τώρα έχουμε προσαρμόσει πολλές φορές τον αριθμό ατόμων και τις χορογραφίες στις ανάγκες της εκάστοτε συναυλίας. Στην αρχή πηγαίναμε στο στούντιο για έξτρα πρόβα και κάναμε οπωσδήποτε staging πριν τη συναυλία. Τώρα που έχει κλειδώσει όλο το σόου στα σώματά μας, ένα staging είναι αρκετό. Πάντα κοιτιόμαστε στα live και έχουμε μάθει να είμαστε συντονισμένοι στη σκηνή, όχι μόνο οι χορευτές μεταξύ μας, αλλά και με τη Μαρίνα, τις φωνές κ.λπ.
Ξεκίνησες και διοργανώνεις τα τελευταία χρόνια το φεστιβάλ “Follow the Waack” στην Αθήνα. Πώς προέκυψε η ιδέα να ασχοληθείς με αυτό το project και τι σε τράβηξε αρχικά στο waacking ως είδος χορού;
Το waacking είναι το στυλ χορού μέσα από το οποίο βρήκα τον εαυτό μου, ανακάλυψα τις δυνατότητές μου, βρήκα απαντήσεις σε πιο βαθιές σκέψεις και απελευθερώθηκα. Όλος αυτός ο κόσμος και η κοινότητα που τον περιβάλλει είναι κάτι σπάνιο και πολύτιμο μέσα στην καθημερινότητα και την παράλληλη ζωή που τρέχει. Όλα αυτά, λοιπόν, δημιούργησαν την ανάγκη μου να ξεκινήσω αυτό το project, αυτό το event, σε συνδυασμό με το ότι δεν υπήρχε κανένα waacking event στην Αθήνα. Ήθελα να δώσω τον χώρο να ανακαλύψουν και άλλοι αυτόν τον κόσμο, να προσκαλέσω φίλους από όλη την Ευρώπη, να είναι μια αφορμή να βρεθούμε πάλι όλοι μαζί, να χορέψουμε, να μάθουμε, να εκφραστούμε και να κάνουμε ¨represent ourselves” χωρίς περιορισμούς και φόβους.
Από πού αναζητάς έμπνευση; Στη μόδα, στην τέχνη, στα ταξίδια;
Σίγουρα όσο ψάχνεσαι, διαβάζεις, βλέπεις και προσπαθείς να διευρύνεις τους ορίζοντές σου, την ίδια στιγμή οξύνεται με κάποιον τρόπο η δημιουργικότητά σου. Η δημιουργικότητα είναι ζωή, οπότε όσο ζεις τόσο εμπνέεσαι. Μου αρέσει να ακούω, να εμπνέομαι από ανθρώπους, να θαυμάζω έργα, να θέτω στόχους και να δημιουργώ με ανθρώπους. Έτσι κάνω practice τη δημιουργικότητά μου. Όσο κάνω practice, τόσες περισσότερες δυνατότητες δίνω στην έμπνευση να βρει τον χώρο της.
Στη ζωή σου εκτός σκηνής και προβών, τι στυλ επιλέγεις για να ντυθείς;
Μου αρέσει πολύ το street style, λίγο edgy, αλλά διατηρώντας γυναικεία στοιχεία, classy αλλά δυναμικό.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου καλλιτέχνες;
Έχω πολλούς, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους. Σε πολλούς καλλιτέχνες βρίσκω πράγματα που μου αρέσουν: κάποιοι πιο ανατρεπτικοί, άλλοι πιο ρεαλιστικοί, άλλοι πιο λυρικοί. Θα δώσω όμως κάποια παραδείγματα, π.χ.: David Fincher, Vania Heymann, Oscar Wilde, Jacob Jonas The Company, FKA twigs, The Weeknd, και Έλληνες όπως η Εύα Στεφανή, Μάριος Μπανούσης και πολλοί άλλοι.
Sneakers: ADIDAS ORIGINALS
Μετά από το tour, τα videoclips και τη Eurovision, ποια είναι τα επόμενα μεγάλα project που ετοιμάζεις και πού θα ήθελες να σε βρει η επόμενη τριετία;
Προς το παρόν τρέχει ακόμα το ευρωπαϊκό τουρ και ακολουθεί το τουρ στην Αμερική. Ωστόσο, έχω ιδέες που θέλω να υλοποιήσω: το σόλο μου, μια οπτικοακουστική performance, παραστάσεις, videos, workshops, ίσως και ένα μεταπτυχιακό. Τρέλα, οπότε βήμα βήμα είμαι αισιόδοξη για όλα όσα έρχονται.
PHOTOGRAPHY: Ioanna Tokmakidou
STYLIST: Thanos Koutsolampros
WORDS: Niki Karatsori