Ο Χάρης Χιώτης είναι απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών του Ναυπλίου και συμμετέχει στην παράσταση “Οι Αλεπούδες” σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη (Θέατρο Επί Κολωνώ | Τετάρτη και Κυριάκη στις 19:00 και Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:15), με τους: Ιωάννα Κολιοπούλου, Δημήτρη Λάλο και Ιωάννα Παππά.
Tι στάθηκε αφορμή ν’ ασχοληθείς με το θέατρο;
Η ενασχόληση της αδερφής μου με το θέατρο από όταν πηγαίναμε δημοτικό. Με έβαζε να της κρατάω λόγια, να κάνουμε μαζί σκηνές για να τις έχει έτοιμες για τη πρόβα της..και μία μέρα με πήρε μαζί της στο θεατρικό εργαστήρι. Από τότε, κρατάγαμε και οι δύο λόγια, ο ένας στον άλλον!
Ένας αγαπημένος σκηνοθέτης / μια αγαπημένη ταινία / ένα αγαπημένο βιβλίο…
Αγαπημένος σκηνοθέτης ο Yann Samuell. Μου αρέσει πάρα πολύ ο τρόπος που επιλέγει να σχολιάσει σοβαρά θέματα στις ταινίες του με ένα πιο ανάλαφρο τρόπο. Το θεωρώ πολύ δύσκολο και συνάμα μαγικό όταν συμβαίνει αυτό, και νομίζω ότι ο Samuell το πετυχαίνει πολύ καλά.
Αγαπημένη ταινία, “Η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού” του Michel Gondry. Σπουδαία ταινία! Δεν θα αρχίσω τις αναλύσεις γιατί φοβάμαι πως ότι και να πω θα είναι λίγο. Τη συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους. Το περίεργο με τις ταινίες, όπως και με τις παραστάσεις, είναι πως είτε σου αρέσουν, είτε όχι, κάτι συντελείται, κάτι καθαρό συμβαίνει μέσα σου που έστω για λίγο διαποτίζει κάποιες στιγμές σου. Επειδή με τη συγκεκριμένη ταινία, εμένα νοηματοδοτήθηκαν πολλές στιγμές μου, την προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους.
Πολλά αγαπημένα βιβλία. Ένα από όλα…
“Ήταν μία φορά… μία φορά… που από τις πολλές φορές που ακούστηκε… έγινε πραγματικότητα.”
“Ιστορίες να σκεφτείς”, Jorge Bucay.
Τι είναι αυτό που αγαπάς πιο πολύ σ’ αυτή την πόλη και τι αυτό που απεχθάνεσαι;
Αγαπώ πάρα πολύ τους περιπάτους στα όμορφα σοκάκια και στενά που έχει η Αθήνα, είτε στο κέντρο είτε στα προάστια, με ηρεμούν. Απεχθάνομαι την αίσθηση που έχει επιφέρει η έννοια της κρίσης σε όλους μας. Βομβαρδιζόμαστε από παντού με έννοιες που δεν γνωρίζουμε καν τι σημαίνουν και μετατρέποντας τες σε κάτι που δεν μπορούμε να νικήσουμε με τίποτα, υποτιμάμε τις αξίες μας, τους εαυτούς μας, τους γύρω μας, τα πάντα. Πρέπει να αντισταθούμε σε όλο αυτό όσο μπορούμε και να μείνουμε ενωμένοι.
Ποιά ήταν η πιο όμορφη παράσταση που είδες ποτέ; Αυτή που θεωρείς ότι κατά κάποιο τρόπο σ’ έχει σημαδέψει.
Πολλές παραστάσεις μου έχουν αρέσει πολύ και έχω ξεχωρίσει. Πιστεύω ότι κάθε παράσταση, όποια αισθητική και αν αυτή έχει, κάτι παίρνεις και κάτι αφήνεις πίσω από τη θέαση της. Μου αρέσει πάρα πολύ να βλέπω παραστάσεις ξένων θιάσων λόγω της διαφορετικής κουλτούρας που φέρουν. Αυτές θεωρώ σε “σημαδεύουν”, με μία πιο ευρύτερη έννοια επειδή σου ανοίγουν τους ορίζοντες σου.
Η παράσταση στην οποία συμμετέχεις είναι αλληγορική μεν, πολύ επίκαιρη μεν. Εσύ, ποιον θεωρείς τον πιο μεγάλο εχθρό της ανθρωπότητας;
Νομίζω ότι ο πιο μεγάλος εχθρός είμαστε εμείς οι ίδιοι. Έχουμε αφεθεί τόσο πολύ αμέτοχοι σε οτιδήποτε συμβαίνει και συντελείται γύρω μας, που πλέον έχουμε πιστέψει ότι δεν μπορούμε ν’ αλλάξουμε τις καταστάσεις και τις συνθήκες που άλλοι προσπαθούν και έχουν καταφέρει να μας επιβάλλουν ως τρόπο ζωής. Η ανθρωπότητα, είμαστε εμείς, οι άνθρωποι, από εμάς συντηρείται, από εμάς ανασαίνει, εξ’ αιτίας ημών υφίσταται. Επομένως, είναι στο χέρι μας να μην επιτρέπουμε οτιδήποτε βάζει φρένο στα μεγαλεπήβολα όνειρα που οφείλουμε να έχουμε. Το κακό είναι ότι οι κατασκευασμένοι εχθροί, που δημιουργούνται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις για να κρατούν τα όνειρα μας σε μία σιγή, μετατρέπουν εμάς στους μεγαλύτερους εχθρούς των ονείρων μας και ταυτόχρονα σε εχθρούς της ανθρωπότητας.
