Δύο diy ταινίες o Ξεναγός και το Tungsten βγαίνουν στις αίθουσες σε κοινή διανομή και εμείς συναντάμε τον Όμηρο Πουλάκη και τον Μιχάλη Οικονόμου. Οι δύο ηθοποιοί περιγράφουν μια Αθήνα ασπρόμαυρη και ταυτόχρονα γεμάτη χρώματα, μιλάνε για τη δυναμική των ομάδων και απαντούν σε μία κοινή ερώτηση: Υπάρχει κάτι που μας αφορά πραγματικά αυτή την περίοδο;
Τι συμβαίνει στο Tungsten; Ποιος είναι ο δικός σου ρόλος;
Παρακολουθούμε τρεις ιστορίες οι οποίες συμβαίνουν σε παράλληλο χρόνο στην καλοκαιρινή Αθήνα, η οποία ζει ένα μπλακ-αουτ. Εγώ είμαι ένας από τους δύο εφήβους που έχουν μεταξύ τους μια σχέση μισούς εξάρτησης και απολαμβάνουν να είναι μαζί και να βρίζουν ο ένας τον άλλον καθώς περιφέρονται στην πόλη χωρίς σκοπό.
Πώς περιγράφεται η πόλη στην ταινία;
Μια Αθήνα που είναι σίγουρα ως ένα σημείο ασπρόμαυρη, μια Αθήνα βιομηχανική και σύγχρονα αστική αλλά και μη αστική ταυτόχρονα.
Είναι πάντως κοντά στην πραγματική εντύπωση που έχουμε για την Αθήνα αυτή την περίοδο.
Οι ασπρόμαυρες στιγμές της ταινίας μπορούν να ακουμπούν στο συνολικό αίσθημα της πόλης. Η πραγματικότητα βέβαια εξαρτάται από το πού, πώς και ποιος την κοιτάζει.
Γιατί είναι ακόμα όμορφο να μένεις στο κέντρο της πόλης;
Δε θεωρώ ότι η κάθε πόλη έχει μόνο μια όψη. Έχω την εντύπωση ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα είχαμε συνηθίσει να εντοπίζουμε και να μεγεθύνουμε οτιδήποτε άσχημο τόσο σε επίπεδο πολεοδομίας, όσο και σε επίπεδο συμπεριφοράς. Πιστεύω πως έχει και όμορφα πράγματα αυτή η πόλη. Ακόμα όμως και οι δύσκολες εικόνες είναι μέρος της πραγματικότητας και τις θεωρώ εξίσου απαραίτητες για να μπορώ να κατανοώ το τι συμβαίνει.
Χρειάζονται μεγάλες αντοχές για να αντιμετωπίσεις το γενικότερο πάγωμα που επικρατεί;
Αν όχι περισσότερες, θέλει διαφορετικού τύπου αντοχές. Όμως δε γνωρίζω ζωή που δεν έχει προβλήματα, που δε χρειάζεται αντοχή παρά μόνο στο νεκροταφείο. Η ζωή πέρα από οτιδήποτε άλλο είναι και επίλυση προβλημάτων ανά πάσα ώρα και στιγμή.
Πώς είναι να πρωταγωνιστείς σε μια ταινία που δεν ξέρεις μέχρι τελευταία στιγμή αν θα πάρει διανομή;
Ήλπιζα ότι το υλικό που θα δημιουργηθεί θα βρει σιγά-σιγά το δρόμο του. Συμφώνησα με αυτά τα δεδομένα και δεν είχα κανένα πρόβλημα εφόσον ήταν εξαρχής σαφή και ξεκάθαρα τοποθετημένα.
Tungsten, όπως διάβασα, σημαίνει πέτρα στα σκανδιναβικά, όταν ακούω τη λέξη πέτρα μου έρχεται στο μυαλό μόνο η λέξη βία. Η ταινία με ποιο τρόπο προσεγγίζει την έννοια της βίας;
Είναι το κύριο συστατικό της ατμόσφαιρας της ταινίας. Το Tungsten περιγράφει ένα περιβάλλον που η βία είναι αυτονόητη και διαμορφώνει την πραγματικότητα.
Πότε η βία είναι επιλογή;
Για ένα δίκαιο σκοπό, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η βία είναι αποδεκτή ή και απαραίτητη, σαν να δικαιώνει ο σκοπός το μέσο. Από την εμπειρία μου όμως έχω μάθει ότι όταν δημιουργείς κάτι με βία τότε η βία είναι συστατικό και της επόμενης κατάστασης.
Οι βεβαιότητες μας μοιάζουν όλο και πιο εύθραυστες εσύ με τι θα αντάλλασσες το αίσθημα της ασφάλειας;
Το αίσθημα της ασφάλειας δε θεωρώ ότι είναι το μείζον. Για παράδειγμα δε θα αντάλλαζα το αίσθημα της ελευθερίας για το αίσθημα της ασφάλειας. Η ασφάλεια είναι ένα ζητούμενο ανάμεσα σε πολλά άλλα. Τις περισσότερες φορές είναι απαραίτητο να διακυμαίνονται τα πράγματα, δεν μπορείς να είσαι πάντα ασφαλής. Όσον άφορα τις βεβαιότητες, νομίζω πως εκείνες που έχουν σημασία είναι αυτές που σχετίζονται με το εσωτερικό νομοθετικό σύστημα του καθενός. Αυτό το νόμο οφείλει κανείς να εμπιστεύεται.
Σε αφορά κάτι αυτή την περίοδο;
Με αφορούν αυτά που συμβαίνουν γύρω μου. Θέλω να είμαι εκεί μέσα στο ποτάμι της ζωής, να αφουγκράζομαι… Έχω την εντύπωση πως αυτό που συμβαίνει κυρίως είναι μια απελευθέρωση ιστοριών. Αυτό με αφορά: να βλέπω ιστορίες, να μαζεύω εικόνες, ήχους, φράσεις, βλέμματα, στιγμιότυπα που μπορούν να εκφράσουν την ενότητα κάποιου πράγματος.
Ο ΞΕΝΑΓΟΣ
Ποιο είναι το βασικό θέμα της ταινίας;
Ο Ξεναγός θέτει το ερώτημα του πώς προβάλλουμε τον εαυτό μας καθώς ο πρωταγωνιστής, ο Ιάσονας, βιώνει τη δική του σεξουαλική εξερεύνηση. Με αφορμή μία δεκαήμερη ξενάγηση μαθαίνει τον εαυτό του ενώ ταυτόχρονα ανατρέπονται πράγματα που θεωρούσε δεδομένα και όλα αυτά εξελίσσονται με έναν ήπιο, ανάλαφρο τρόπο.
Σε προβλημάτισε καθόλου το γεγονός ότι πρόκειται για μια νεανική κομεντί;
Τελευταία βγαίνουν πολλές καλές ελληνικές ταινίες αλλά οι περισσότερες δεν είναι κωμικές. Οι κωμωδίες έχουν ταυτιστεί με το εύκολο. Δεν είναι δύσκολη ταινία ο Ξεναγός άλλα έχει μια αισθητική άποψη που αυτόματα την τοποθετεί σε ένα ξεχωριστό είδος. Προσωπικά, στη σχόλη με θεωρούσαν κωμικό ηθοποιό αλλά μετά έτυχε να συμμετέχω σε δουλειές όπως το Σφαγείο και τα Ορφανά. Για εμένα ένας λόγος που ήθελα να κάνω αυτή τη δουλεία, ήταν να εξασκήσω την κωμική πλευρά μου.
Τι ανακάλυψες για την αρχιτεκτονική της Αθηνάς μέσα από αυτή την περιπλάνηση στην πόλη;
Γυρνώντας την Αθήνα με αφορμή τις αρχιτεκτονικές ξεναγήσεις του Ιάσωνα, συνειδητοποίησα ότι ο τρόπος που είναι φτιαγμένη η πόλη βρίσκεται σε άμεση σχέση με το τι έχει μέσα του ο κάθε ένας από εμάς. Στο κέντρο της Αθηνάς έχουμε την Ακρόπολη που συμβολίζει ό,τι πιο ουσιώδες και τριγύρω… το χάος. Αυτομάτως είναι όλα πολύ μπλεγμένα. Δεν μπορείς, για παράδειγμα, να δεις την Ακρόπολη χωρίς να παρεμβάλλονται στο οπτικό σου πεδίο κεραίες ή περίεργα κτήρια.
Θυμάμαι παλιότερα ήταν ακριβώς αυτή η χαώδης όψη της πόλης που μας φαινόταν γοητευτική.
Ναι, αλλά και η γοητεία έχει κάποια όρια.
Πάντως η εικόνα της Αθήνας που δείχνει η ταινία είναι πολύ διαφορετική από αυτήν που βλέπουμε όλοι στην καθημερινότητα μας. Σου έχει λείψει εσένα αυτή η πιο όμορφη και ήρεμη όψη της πόλης;
Ναι και το ανακάλυψα όταν κάναμε τα γυρίσματα, τα οποία γινόντουσαν 7 το πρωί για να έχουμε το φυσικό φως. Η συγκεκριμένη ώρα, σε συνδυασμό με τους αρχαιολογικούς και πολιτιστικούς χώρους που επισκεπτόμασταν, έδινε την αίσθηση μιας απίστευτης γαλήνης. Ανακαλύπταμε κάθε μέρα πλευρές τις Αθήνας που κανονικά δεν τις προσέχουμε γιατί δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι υπάρχει ακόμα κάποια ομορφιά σε αυτές.
Πώς αντιμετώπισες τον Ιάσωνα και τις υπαρξιακές του αναζητήσεις; Θεωρείς ότι αντίστοιχες αναζητήσεις αποτελούν πολυτέλεια αυτή την περίοδο;
Η αλήθεια είναι ότι πλεόν ασχολούμαστε όλο και περισσότερο με αριθμούς. Πόσα βγάζω, πόσα χρωστάω, τι μου χρωστάνε, αν βγαίνω, αν δε βγαίνω… Νομίζω οφείλουμε να δείξουμε μια αντίσταση απέναντι σε αυτό, να μη μας παρασύρει. Πρέπει να σκεφτούμε ότι άλλα πράγματα είναι που καθορίζουν τις ζωές μας, όχι οι αριθμοί, και αυτό έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με το πόσο καλά γνωρίζει κανείς τον εαυτό του.
Τι είναι αυτό που καθορίζει πόσο ανεκτικοί είμαστε στη διαφορετικότητα;
Το πόσο καλά νιώθουμε με τον εαυτό μας. Νομίζω ότι οι ρατσιστές είναι βαθιά κομπλεξικοί άνθρωποι , ότι τους έχει λείψει η αγάπη. Όταν αγαπήσεις τον εαυτό σου δε χρειάζεται να μισήσεις κάτι διαφορετικό.
Ο Ξεναγός, θα αρχίσει να προβάλλεται στις αίθουσες παράλληλα μαζί με το Τungsten. Ποιες οι ομοιότητες και ποιες οι διαφορές μεταξύ των δύο;
Οι δύο ταινίες έχουν την ίδια διανομή και θα παίζονται παράλληλα, με μειωμένο εισιτήριο. Όπως πλέον ευνοείται η συγκατοίκηση για να έρθει φθηνότερο το νοίκι, έτσι και οι καλλιτέχνες συνεργάζονται μεταξύ τους. Πρόκειται για δύο ταινίες που μιλάνε για την ίδια πόλη και έχουν να κάνουν με αναζητήσεις των ηρώων σε διάφορα επίπεδα. Η μία είναι ασπρόμαυρη, η άλλη έγχρωμη και αυτό είναι κάτι που μπορεί να σε κάνει να σκεφτείς γιατί προτιμάς το ένα ή το άλλο είδος. Θα έλεγα ότι η μία ταινία συμπληρώνει την άλλη.
Υπάρχει κάτι που να σε αφορά πραγματικά αυτή την περίοδο;
Με αφορά να μη χάσω το κέντρο μου. Οχυρώνομαι. Με όσα ακούμε είναι σαν να ξυπνάς κάθε μέρα σε άλλη πόλη. Νιώθω ότι θα ξυπνήσω ένα πρωί και θα μου πουν «Ξέρεις δεν σε λένε πλέον Μιχάλη Οικονόμου άλλα ΧΠΨ σειρά 15». Για αυτό πρέπει να υπάρχει ψυχολογική αντίσταση. Προσπαθώ να μην ξεχνώ ποια είναι τα όνειρα μου, να έχω ουσιαστική σχέση με τους ανθρώπους και να υπάρχει επικοινωνία, συζήτηση και προβληματισμός μεταξύ μας. Τα ίδια πράγματα με πριν είναι σημαντικά, αλλά οι όροι είναι πολύ διαφορετικοί πλέον.
Ο «Ξεναγός» του Ζαχαρία Μαυροειδή και το «Tungsten» του Γιώργου Γεωργόπουλου βγαίνουν στις αίθουσες στις 24 Νοεμβρίου σε κοινή διανομή.
oxenagos.gr, tungsten.gr
Interview: Αlaska | Photos: Nikos Katsaros
ΤUNGSTEN