Ο Maurice είναι ένας νέος φωτογράφος με προσωρινή έδρα την Χάγη στην Ολλανδία. Αιχμαλωτίζει στιγμές στο χρόνο που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Βρίσκεται σε μία συνεχή αναζήτηση πραγμάτων που απαντώνται στην πιο απλή και βαρετή τους μορφή, σε πράγματα με τα οποία ο καθένας θα μπορούσε να ταυτιστεί καθώς αναδύουν αναμνήσεις από κάτι οικείο. Κάτι από το παρελθόν που βρίσκεται σε διαρκή κίνηση και σε κάνει να αισθάνεσαι ασφαλής.
Πες μας λίγα λόγια για εσένα.
Μένω και εργάζομαι στη Χάγη και πρόσφατα ξεκίνησα σπουδές φωτογραφίας στη Βασιλική Ακαδημία Τέχνης. Με ενθουσιάζει η σχέση που έχουμε με τις προσωπικές φωτογραφίες και το ρόλο που παίζει η φωτογραφία (στο υποσυνείδητο μας) στην ανάγκη μας να σταματήσουμε το χρόνο.
Ποια είναι τα κίνητρα σου όταν φωτογραφίζεις;
Μου αρέσει το γεγονός ότι βγάζοντας μια φωτογραφία αιχμαλωτίζεις μια στιγμή που δεν θα γυρίσει ποτέ πίσω. Μου αρέσει να ψάχνω για εικόνες που σε κάνουν να σκεφτείς το ‘πριν’ και το ‘μετά’ από τη λήψη. Συνεπώς, αυτές οι εικόνες αναφέρονται σε δράσεις που δεν είναι εμφανείς στα κλειστά περιθώρια της φωτογραφίας αλλά απαιτούν την επιστράτευση της φαντασίας σου για να γίνουν αντιληπτές. Ο Hans van der Meer έκανε κάποτε ένα ωραίο σχόλιο πάνω στη φωτογραφία: “Όταν στέκεσαι στο δρόμο και βλέπεις τους ανθρώπους να περνάνε, μερικές φορές έχεις στο μυαλό σου την ατάκα από μία ιστορία. Η φωτογραφία δεν είναι τίποτα παραπάνω από αυτό. ” Περνώντας πολύ καιρό στο δρόμο, επικεντρώνοντας πάνω σε αφύσικα αντικείμενα αποφάσισα να στρέψω τη φωτογραφική μου μηχανή σε πράγματα με τα οποία έχω μια φυσική σχέση: με την ίδια μου τη ζωή, την οικογένεια μου και τους φίλους μου. Εκεί ακριβώς είναι που η φωτογραφία λειτουργεί για εμένα.
Ποια είναι η μεγαλύτερη σου φιλοδοξία;
Να βρω ένα τρόπο να ταξιδέψω στο χρόνο.
Πόσες λήψεις χρειάζονται για μια καλή φωτογραφία;
Πρόσφατα άκουσα τον Morrissey να λέει: ‘’Ο χρόνος θα ξεδιαλύνει τα πάντα’’. Αυτό μπορεί να εφαρμοστεί και στη φωτογραφία. Είναι δύσκολο να αποφασίσεις εάν μια φωτoγραφία είναι καλή τώρα. Το πιο σημαντικό είναι να βγάζω φωτογραφίες που θα θέλω να βλέπω πάλι σε 3,5 ή 10 χρόνια αργότερα. Οι εικόνες αντιπροσωπεύουν μία στιγμή ή κατάσταση που βίωνα. Με αυτό τον τρόπο η φωτογραφία μετατρέπεται αυτομάτως σε μια πόρτα στο παρελθόν. Σχετικά με την όλη διαδικασία της φωτογράφησης βγάζω πάρα πολλές φωτογραφίες και είμαι ανοιχτός ακόμα και στα πιο απλά πράγματα που βλέπω.
Δουλεύεις πάνω σε κάποιο πρότζεκτ αυτή τη στιγμή;
Στην τελευταία μου δουλειά προσπαθώ να κάνω το 2011 να διαρκέσει για πάντα. Θέλω να βρω έναν νέο τρόπο να καταγράψω τη ζωή με τρόπο που να ταυτίζονται και άλλοι άνθρωποι. Ελπίζω η δουλεία μου να πετύχει μια ισορροπία ανάμεσα στο ‘παίρνω το χρόνο μου να κοιτάξω’ και στον μανιακό φόβο μου να μην ξεχάσω.
Πες μας λίγα λόγια για το πρότζεκτ σου με τίτλο ‘ Blank Starting points’.
Το Blank Starting points αποτελεί κομμάτι του πρότζεκτ που φτιάχνω με θέμα τη μετακόμιση μου από το σπίτι των γονιών μου. Αυτή τη στιγμή ο αδερφός μου είναι ο μοναδικός που μένει ακόμα μαζί τους, αλλά σε τρία χρόνια τα πάντα θα αλλάξουν. Με ενδιαφέρει η σχέση ανάμεσα στους ανθρώπους και στο σπίτι που έχουν ζήσει για κάποιο χρονικό διάστημα. Αυτό που με ενέπνευσε να ξεκινήσω το πρότζεκτ είναι τα σημάδια που άφησε ο άλλος και είναι ακόμα εμφανή μέσα στο σπίτι. Λατρεύω να βλέπω όλα αυτά τα σημάδια γιατί παραπέμπουν σε πράξεις του παρελθόντος. Οι φωτογραφίες αποδεικνύουν ότι έχουν συμβεί πράγματα και ας έχουν ξεχαστεί με τον καιρό.
Έχεις κάποιους φωτογράφους που σε εμπνέουν;
Όταν βλέπω φωτογραφίες μου αρέσει να ξέρω ότι η κάθε εικόνα έχει τραβηχτεί από κάποιο άτομο που κρατά μια φωτογραφική μηχανή. Με συναρπάζει το να μπαίνω στη διαδικασία να σκεφτώ τι οδήγησε αυτό το άτομο να βγάλει αυτή τη φωτογραφία. Πιστεύω πως η Anna Fox και ο Nigel Shafran καταλαβαίνουν για τι πράγμα μιλάω. Λατρέυω τη δουλειά τους για αυτό το λόγο. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αποτελεί η σειρά φωτογραφιών ‘’Ruth on the Phone’’ του Nigel Shafran. Εδώ η φωτογραφία λειτουργεί και για τις δυο πλευρές της φωτογραφικής μηχανής. Βλέπεις την κοπέλα του Shafran να μεγαλώνει ενώ το περιβάλλον μεταλλάσσεται συνεχώς. Αυτό όμως που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το γεγονός ότι υπήρχε κάποιος που έστρεφε το φακό της κάμερας του σε αυτό το θέμα κάθε φορά, γνωρίζοντας πως αυτή η καθημερινή εικόνα που έβλεπε, θα γίνει κάποια στιγμή ένα άπιαστο παρελθόν. Λατρεύω τις φωτογραφικές τους απόπειρες και ταυτίζομαι πάρα πολύ.
mauricevanes.nl
by Gelly Siganou