Interviews

Το κίτρινο είναι το νέο μαύρο: ο Δημήτρης Γκέλμπουρας δεν φοβάται το “απαγορευμένο” στο design

Αν έχεις κυκλοφορήσει στην Αθήνα τότε κατά πάσα πιθανότητα έχεις πετύχει κάποια αφίσα σχεδιασμένη από τον Δημήτρη. Το “ΠΑΡΛΕ ΒΟΥ ΦΡΑΝΣΕ;” σου λέει κάτι;

Ο Δημήτρης Γκέλμπουρας είναι σαν εκείνον τον φίλο που δεν μπορείς να προβλέψεις, πάντα σε εκπλήσσει. Ένας πολυδιάστατος καλλιτέχνης που έχει καταφέρει να κάνει το design τρόπο ζωής και το κίτρινο… φιλοσοφία. Τον συναντήσαμε στο αίθριο του Γαλλικού Ινστιτούτου για να τον γνωρίσουμε καλύτερα.

Με πτυχίο Visual Communication από το Wolverhampton και μεταπτυχιακό στο University of the Arts London, ο Δημήτρης δεν ακολούθησε την πεπατημένη – και αυτό ακριβώς τον κάνει τόσο ενδιαφέρων. Στο Λονδίνο ανακάλυψε τον εαυτό του μέσα από τα ερεθίσματα της μητρόπολης, τη μινιμαλιστική αισθητική και τον πειραματισμό. Όταν γύρισε στην Ελλάδα, βρήκε τον τρόπο να συνδυάσει την αγγλική ακρίβεια με το ελληνικό χάος, χτίζοντας ένα μοναδικό στυλ που ο ίδιος περιγράφει ως “wannabe minimal.”


Από το 2019, είναι ο Art Director του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδας, όπου συνδυάζει το design με τον πολιτισμό – έναν χώρο που, όπως λέει, τον έχει κερδίσει ολοκληρωτικά. «Τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι πολύ με το κομμάτι του πολιτισμού. Έχω δουλέψει σε φεστιβάλ, θεατρικές παραστάσεις και, φυσικά, στο Ινστιτούτο, όπου δημιουργούμε μια οπτική ταυτότητα που είναι φρέσκια, μοντέρνα, αλλά και διαχρονική,» εξηγεί.

Ο Δημήτρης έχει σχεδιάσει και την αφίσα της εικαστικής περφόρμανς CREATA, που παίζει στο Τζάμια-Κρύσταλλα

Ο Δημήτρης δεν θέλει να μπαίνει σε καλούπια – ούτε προσωπικά, ούτε επαγγελματικά. Για εκείνον, μια καλή συνεργασία απαιτεί κοινή οπτική, ακόμα κι αν οι αισθητικές διαφορές είναι μεγάλες. «Το σημαντικό είναι να συμφωνούμε στο τι θέλουμε να πούμε και πώς θα το πούμε.»

Η δουλειά του για το Γαλλικό Ινστιτούτο είναι η απόδειξη ότι το να σπας τα κλισέ μπορεί να οδηγήσει σε κάτι μαγικό. Ξέχνα τα “bleu, blanc, rouge” της γαλλικής σημαίας. Ο Δημήτρης παίζει με χρώματα και ιδέες που δεν έχεις ξαναδεί, δημιουργώντας μια αισθητική που είναι όσο γαλλική όσο και φρέσκια – ναι, το κατάφερε.

Όμως, τα πράγματα δεν ήταν πάντα τόσο ροζ (ή όποιο χρώμα θέλεις). Ξεκινώντας κατά τη διάρκεια του τελευταίου lockdown, ο Δημήτρης βρέθηκε σε έναν κόσμο που δεν ήξερε αν έπρεπε να μιλήσει γαλλικά, να σχεδιάσει ή απλά να αποδείξει ότι αξίζει τη θέση του. Μέσα σ’ αυτό το χάος, έπρεπε να βρει τη φωνή του – και τη βρήκε.

Η φράση “ΠΑΡΛΕ ΒΟΥ ΦΡΑΝΣΕ;” (Parlez-vous français? / μιλάς Γαλλικά;) ήταν το μικρό του ρίσκο. “Αν το απορρίψουν, θα πω ότι το είπα για πλάκα,” σκέφτηκε. Μόνο που δεν χρειάστηκε ποτέ να το πει. Οι αξιαγάπητες Τίνα και Σταματίνα [γνωστές και ως Les Stamatwins] και όλη η ομάδα του τμήματος επικοινωνίας τρελάθηκαν με την ιδέα. Ήταν απλή, minimal και εντελώς πιασάρικη. Το μότο έγινε η καρδιά της καμπάνιας, και όχι μόνο αυτό – εξελίχθηκε και άλλαξε, κρατώντας πάντα τον φρέσκο και νεανικό αέρα που της έδωσε ο Δημήτρης.

Αλλά τα πράγματα πήραν φωτιά ένα απόγευμα, που εκείνος και η ομάδα του ανέβασαν ένα post για τα μαθήματα γαλλικών με το hashtag #κορωπί_ζαμέ, εμπνευσμένο από την επικαιρότητα και τη viral στιγμή της προσπάθειας ενός δικηγόρου να μιλήσει Γαλλικά… Μέσα σε ώρες, η καμπάνια πήρε διαστάσεις που ούτε οι ίδιοι δεν φαντάζονταν.

“Ήταν απίστευτο να βλέπεις κάτι τόσο απλό να γίνεται τόσο δυνατό,” λέει ο Δημήτρης, χαμογελώντας. Αυτό είναι το μυστικό του: ένας συνδυασμός τόλμης, παιχνιδιάρικου χιούμορ και αισθητικής που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά – και, προφανώς, στο Instagram feed σου.

H προσέγγιση αυτή δεν είναι απλώς μια τυχαία επιτυχία, αλλά αντικατοπτρίζει τον τρόπο σκέψης και design του γενικότερα. Ενώ ο Δημήτρης έχει μια σχέση ζωής με το μαύρο, τουλάχιστον στον τρόπο που ντύνεται, καθώς παίζει με πατρόν, fitting και υφές, το αγαπημένο του χρώμα είναι το κίτρινο. Αυτό το χρώμα είναι τόσο ταυτισμένο με τον Δημήτρη που έχει γίνει inside joke στους κοντινούς του φίλους. Οι κάλτσες με τις κίτρινες λεπτομέρειες που φορά το προδίδουν – γιατί, όπως λέει, “τα μικρά πράγματα είναι αυτά που κάνουν τη διαφορά.”

Το κίτρινο δεν είναι απλώς το αγαπημένο του χρώμα – είναι εμμονή. «Το κίτρινο θεωρείται απαγορευμένο στο design. Είναι κραυγαλέο, έντονο, και συχνά συνδέεται με τοξικότητα ή προειδοποίηση. Αλλά για μένα, αυτό ακριβώς το κάνει συναρπαστικό,» εξηγεί. Στα projects του, το κίτρινο λειτουργεί σαν τολμηρή δήλωση, σαν μια μικρή πρόκληση που τραβάει την προσοχή. «Μπορεί να είναι το χρώμα του warning, αλλά ταυτόχρονα αναδεικνύει ό,τι ακουμπάει. Είναι σαν να λέει, πρόσεξε, κάτι σημαντικό συμβαίνει εδώ.» Και εδώ έρχεται το ενδιαφέρον: το “forbidden”. Όχι ως αντίσταση, αλλά ως ερώτηση. Ποια είναι τα όρια της κανονικότητας και πώς τα σπας με στυλ; Το “forbidden.designs” δεν είναι απλώς το ινσταγκραμικό του ψευδώνυμο. Είναι μια ολόκληρη φιλοσοφία που ξεκίνησε ως κάτι fun και εξελίχθηκε σε τρόπο σκέψης: μια πρόκληση στα όρια της αισθητικής και της κοινωνίας.

Παράλληλα με τη δουλειά του στο design, ο Δημήτρης εξερευνά και τη φωτογραφία. Στοχεύει να δώσει φωνή σε άτομα και κοινότητες που συχνά αγνοούνται. «Η φωτογραφία είναι η προσωπική μου διέξοδος, αλλά και μια πλατφόρμα για να πω ιστορίες που πρέπει να ακουστούν.»

Έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως ο Alex Kavvadias και η Charity Kase, και τα έργα του συνδυάζουν την αισθητική με τη βαθιά κοινωνική συνείδηση. Από το world-building στα video clip του καλλιτέχνη και καλού του φίλου Die Arkitekt, μέχρι την καλλιτεχνική του συμβολή σε φεστιβάλ όπως το Athens Digital Arts Festival (ADAF), η δουλειά του αποδεικνύει ότι το design μπορεί να είναι τόσο όμορφο όσο και ουσιαστικό. Πρόσφατα, ο Δημήτρης συνεργάστηκε με τη “Θετική Φωνή” και το “Checkpoint” για την Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS. Στόχος; Να ενημερώσει το κοινό ότι οι εξετάσεις HIV είναι δωρεάν, γρήγορες και σημαντικές. Και το έκανε με τον πιο παιχνιδιάρικο και feel-good τρόπο. Η καμπάνια του δεν ήταν διδακτική ούτε βαριά – ήταν μια γλυκιά υπενθύμιση ότι η πρόληψη μπορεί να είναι cool.

Ο Δημήτρης δεν είναι μόνο designer, φωτογράφος ή καλλιτέχνης. Είναι ένας δημιουργός που βλέπει τον κόσμο σαν ένα ατελείωτο καμβά, γεμάτο ευκαιρίες για πειραματισμό. «Το design είναι σαν να χτίζεις έναν κόσμο. Από την εικόνα στα social media μέχρι την οπτική ταυτότητα ενός οργανισμού, κάθε λεπτομέρεια μετράει,» εξηγεί. Έτσι συνεχίζει να δημιουργεί χωρίς φόβο, χωρίς όρια, αλλά με πάθος, αντλώντας έμπνευση από τους πολύ κοντινούς του ανθρώπους, οικογένεια, φίλους, σχέσεις. Όπως λέει ο ίδιος: “Αν αυτό που φτιάχνεις αγγίξει έστω και έναν άνθρωπο, τότε έχεις πετύχει.”

Συνέντευξη / Κείμενο / Φωτογραφία : Πετρίνα Κίτη

H ταράτσα του Γαλλικού Ινστιτούτου μας παραχωρήθηκε ευγενικά για τους σκοπούς της φωτογράφισης.