Πριν από ενάμιση χρόνο, ο σεφ Ρόμπι Μακόλεϊ άφησε πίσω του τις κουζίνες των καλύτερων εστιατορίων του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας για να μαγειρέψει σε ένα απομακρυσμένο ιρλανδικό εξοχικό πάνω σε έναν γκρεμό, με θέα στον Ατλαντικό.
Το χαμηλό, ασβεστωμένο κτίριο με τη σκεπή από πέτρινες πλάκες, περιτριγυρισμένο από αχανείς πράσινους αγρούς, βρίσκεται μίλια μακριά από την πλησιέστερη πόλη και μοιάζει με την απόλυτη εικόνα της αγροτικής Ιρλανδίας.
Κοντά βρίσκονται οι απόκρημνοι Βράχοι του Μοχέρ, ένα δραματικό τοπίο λαξευμένο από τους άγριους ωκεανούς, που στέκεται στο δυτικότερο άκρο της Ευρώπης και έχει εμφανιστεί σε πολλές ταινίες. Πιο βόρεια, το χωριό Ντούλιν είναι γνωστό για τη σκηνή της παραδοσιακής μουσικής του.
Παρά την τουριστική απήχηση της περιοχής, το απομονωμένο περιβάλλον και η αγροτική όψη του εξοχικού απέχουν πολύ από τον κόσμο της υψηλής γαστρονομίας με τα λευκά τραπεζομάντηλα. Δεν υπάρχουν πελάτες με εταιρικούς λογαριασμούς ούτε λάτρεις της μόδας.
Κι όμως, μέσα σε λίγους μήνες από το άνοιγμα του Homestead Cottage στο Κομητεία Κλερ από τον Μακόλεϊ και τη σύζυγό του, Σόφι, ο Οδηγός Michelin του απένειμε ένα αστέρι, ενώ άλλοι το χαρακτήρισαν το καλύτερο εστιατόριο της Ιρλανδίας —μια εντυπωσιακή διάκριση για μια χώρα με υψηλό γαστρονομικό επίπεδο.
Η ειδυλλιακή τοποθεσία δεν εμπόδισε την επιτυχία του εστιατορίου, με τον Michelin να το χαρακτηρίζει «σίγουρα το πιο αγροτικό» από τους νέους βραβευμένους χώρους του, επισημαίνοντας τα «υπέροχα ιρλανδικά προϊόντα» που βρίσκονται στο επίκεντρο του μενού του.
Ο Μακόλεϊ, καταγόμενος από τη Σκωτία, και η Γαλλίδα εστιάτορας σύζυγός του ενδιαφέρονται περισσότερο για τις μοναδικές γεύσεις της δυτικής Ιρλανδίας παρά για τις διακρίσεις.
«Η φιλοσοφία μας είναι τοπικά προϊόντα, εποχικότητα και η καλύτερη δυνατή ποιότητα», λέει ο Μακόλεϊ στο CNN.
Δείτε και το πρώτο εστιατόριο με ελληνική κουζίνα που βραβεύτηκε με αστέρι Μισελέν στο Λονδίνο,
Ζει στη δυτική Ιρλανδία από το 2013, αλλά θα ήταν άδικο να τον αποκαλέσουμε «ξένο», όπως αναφέρονται στους μη ντόπιους στην περιοχή. Η μητέρα του κατάγεται από εκεί και ο παππούς του ήταν ανεξάρτητος γαλακτοπαραγωγός στην περιοχή. Ο ίδιος λέει πως πάντα ένιωθε «έναν δεσμό με το Κλερ».
Το ζευγάρι αγάπησε αμέσως τον χώρο. «Κάτι απλώς ταίριαξε στο μυαλό μου εκείνη τη στιγμή», λέει ο Μακόλεϊ. Είχαν μόλις έξι εβδομάδες για να ετοιμάσουν το εστιατόριο. Δύο εβδομάδες πριν το άνοιγμα, η Σόφι έφερε στον κόσμο την κόρη τους, Ίρις. «Ήταν σίγουρα έντονο!» λέει με χιούμορ ο Μακόλεϊ.
Οι πρώτες εβδομάδες τον Ιούλιο του 2023 ήταν ήσυχες. Μετά, ήρθε μια διθυραμβική κριτική από τους Irish Times, και, όπως λέει ο Μακόλεϊ, «έγινε χαμός«. Τον Φεβρουάριο του 2024, το εστιατόριο απέκτησε αστέρι Michelin.
Το Homestead Cottage προσφέρει σταθερό μενού αντί για a la carte, ώστε να μειώνεται η σπατάλη. Ο Μακόλεϊ απολαμβάνει «την ελευθερία να προσαρμόζεται« αντί να μένει δεσμευμένος σε ένα σταθερό μενού.
Οι επιλογές του περιλαμβάνουν σκόρδο, κουκιά και κολοκάσι από τον κήπο τους. Φέτος είναι η τέταρτη χρονιά που καλλιεργούν σπαράγγια και περιμένουν την πρώτη καλή σοδειά τους. «Η διαφορά στη γεύση είναι τεράστια. Και έτσι μαγειρεύεις πραγματικά με τις εποχές» λέει ο ίδιος.
Για τον Μακόλεϊ, η ιρλανδική κουζίνα αφορά κυρίως τις πρώτες ύλες. «Τα ιρλανδικά γαλακτοκομικά είναι παγκόσμιας κλάσης και η χώρα θα έπρεπε να είναι πιο περήφανη για το βόειο και το αρνίσιο κρέας της».
Τα πιάτα του χαρακτηρίζονται από τοπικές πρώτες ύλες: στρείδια Flaggy Shore από το Βόρειο Κλερ, καβούρι Moher, χτένια Connemara, πεσκανδρίτσα από τα νησιά Aran και μοσχάρι Burren.
Ο σεφ αποδίδει την επιτυχία του στους προμηθευτές του. Ένας από αυτούς είναι η οικογένεια Χο, που διατηρεί ένα βραβευμένο κρεοπωλείο στο Ένιστιμον. «Ο Ρόμπι είναι σε άλλο επίπεδο», λέει η Φιόνα Χο στο CNN. «Δεν είχα δοκιμάσει ποτέ τίποτα σαν τη μαγειρική του.»
Ο Μακόλεϊ παραδέχεται ότι η εστίαση περνά δύσκολες στιγμές λόγω των υψηλών τιμών πρώτων υλών, των λογαριασμών ενέργειας και της αύξησης των φόρων. «Ο τουρισμός και η φιλοξενία υποστηρίζουν πολλές θέσεις εργασίας, ειδικά σε αγροτικές περιοχές. Αν χαθεί αυτό, δεν μπορεί να αντικατασταθεί από αλυσίδες.»
Ο σεφ δεν ανησυχεί για τη διατήρηση του αστεριού Michelin. «Μαγειρεύουμε καλό φαγητό και ελπίζουμε ότι το Michelin θα συνεχίσει να το εκτιμά. Αλλά το πιο σημαντικό είναι να έχουμε ένα γεμάτο εστιατόριο, για να πληρώνουμε τους λογαριασμούς και το προσωπικό μας.