Τι κοινό έχουν όλοι οι ράπερ; Εκτός από αγάπη για το ίδιο είδος μουσική και παρόμοιο στιλ ζωής, ένα ακόμα είναι το κοινό τους: τα τατουάζ. Μάλιστα, κάποιοι έχουν προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα και εκτός από το σώμα τους κάνουν τατουάζ και στο πρόσωπο.
Όχι, δεν είναι κάτι καινούργιο. Πέρυσι, οι New York Times δημοσίευσαν άρθρο με τίτλο “Τα τατουάζ προσώπου έχουν γίνει mainstream”. Ο Justin Bieber έχει τώρα ένα πάνω από το αριστερό του φρύδι, ενώ ο Lil Wayne, ο Post Malone και οι μικρότεροι μιμητές τους έχουν τα δικά τους.
Τα τατουάζ ήταν κάποτε κρυμμένα κάτω από μανίκια και παντελόνια και τώρα βρίσκονται σε εμφανή και πολύ φανερά σημεία, όπως το πρόσωπο. Πώς, όμως, φτάσαμε ως εδώ και από τη μία στιγμή στην άλλη; Ολόκληρο το σώμα, από την κορυφή μέχρι τα νύχια, έγινε καμβάς; Το dazed εξιστορεί.
Μόνο μερικές δεκαετίες πριν, τα τατουάζ ήταν σύμβολα όσων ξέφευγαν από τα όρια του νόμου. Δολοφόνοι, όπως ο Charles Manson, είχε μια σβάστικα ανάμεσα στα φρύδια του. Στην πραγματικότητα, όμως, η ιστορία των τατουάζ είναι πιο περίπλοκη, καθώς σήμαιναν διαφορετικά πράγματα σε άλλους πολιτισμούς και σε περασμένους χρόνους.
Τα παλαιότερα τατουάζ φέρεται να ανακαλύφθηκαν σε έναν άνθρωπο που ζούσε μεταξύ του 3400 και 3100 π.Χ.. Είχε πάνω από 50 σημάδια, αλλά κανένα στο πρόσωπό του. Τα τατουάζ προσώπου φαίνεται πως ήταν κάτι σύνηθες μεταξύ φυλών σε ολόκληρο τον κόσμο. Στην κοινότητα Ινουίτ, το όνομα των Εσκιμώων της Αλάσκας, της Γροιλανδίας και του Καναδά, πριν από 4.000 χρόνια, οι γυναίκες έφεραν τατουάζ στο πρόσωπο. Αποτελούσαν σύμβολο πως μια γυναίκα μπορούσε να περάσει στον κόσμο του πνεύματος.
Ο Ευρωπαίος εξερευνητής James Cook ήταν ο πρώτος που ανακάλυψε το polynesian tattoo, το 1769. Οι φυλές εκεί χρησιμοποιούσαν μια τεχνική με βελόνα για να δημιουργήσουν μοτίβα στο δέρμα τους. Στην κουλτούρα τους, τα τατουάζ προσώπου σήμαιναν ότι το πρόσωπο ανήκει στην ανώτερη κοινωνική τάξη.
Αντίθετα, το 316 μ.Χ., ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος απαγόρευσε επισήμως τα τατουάζ του προσώπου για θρησκευτικούς λόγους. Στην αρχαία Κίνα, κατά τη διάρκεια της δυναστείας Τσινγκ, τα τατουάζ χρησιμοποιήθηκαν ως τιμωρία. Η λέξη “κρατούμενος” ήταν συνήθως χαραγμένη στα πρόσωπα των καταδικασθέντων εγκληματιών. Παρόμοια, στην Ιαπωνία του 17ου αιώνα, οι εγκληματίες σημαδεύονταν με σταυρούς στο πρόσωπο ως τιμωρία.
Στις ΗΠΑ, ο πρώτος γνωστός tattoo artist ήταν ένας Γερμανός μετανάστης με το όνομα Martin Hildebrandt, ο οποίος άνοιξε ένα κατάστημα στη Νέα Υόρκη το 1846. Το κατάστημα έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές ανάμεσα σε ναυτικούς και στρατιωτικούς κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Συνήθως ήταν άντρες σκληροί με μια κακή φήμη γύρω τους. Αυτό αναμφίβολα τροφοδότησε το ταμπού των τατουάζ στην Αμερική του 20ου αιώνα. Μέχρι το 1961, στη Νέα Υόρκη, κηρύχθηκε παράνομο να κάνουν τατουάζ σε ανθρώπινο ον. Η κατάσταση αυτή παρέμεινε μέχρι το 1997.
Τα τατουάζ προσώπου κέρδισαν αρνητικό σχολιασμό, όταν ο Charles Manson χάραξε μια σβάστικα ανάμεσα στα φρύδια του κατά τη διάρκεια της δίκης του 1971 για τις δολοφονίες. Τόσο ο Τύπος όσο και οι θεατές φάνηκαν να συμφωνούν: «Ποιος άλλος παρά ένας τρελός καταδικασθείς θα μπορούσε να κάνει τατουάζ στο πρόσωπό του;».
Τη δεκαετία του ’70 γεννήθηκε η εγκληματική οργάνωση MS-13 στους δρόμους του Λος Άντζελες. Το όνομά της ήταν χαραγμένο στα πρόσωπα των μελών και αυτό μπορούσε να τους οδηγήσει στην θανατική ποινή, εάν βρίσκονταν στο λάθος σημείο, την λάθος ώρα, με τα λάθος άτομα. Στις ΗΠΑ, το κοινωνικό στίγμα ήταν πρωτοφανές.
Ο πολιτισμός των συμμοριών μαζί με άλλες υποκουλτούρες μεταφέρθηκε στη μουσική στη δεκαετία του ’80 και του ’90. Όσοι άκουγαν rap και punk έκαναν τατουάζ σε διάφορα σημεία και πολλοί τόλμησαν να κάνουν και στο πρόσωπο. Σκεφτείτε τον Henry Rollins ή τον Tupac. Οι οπαδοί των καλλιτεχνών ακολούθησαν το παράδειγμά τους και ξαφνικά τα τατουάζ δεν ήταν και τόσο… περίεργα σε χέρια και πόδια.
Μέχρι το 2000, τα τατουάζ ήταν ορατά και μέρος, πλέον, της σύγχρονης δυτικής κουλτούρας και αισθητικής. Ο Lil Wayne, ο οποίος είχε δύο δάκρυα κάτω από το δεξί του μάτι μέχρι το 2002, συνδύασε την trap μουσική και την skate κουλτούρα.
Με την άφιξη του Instagram, η αντρική μόδα συνδυάζει streetwear brands με την κουλτούρα των τατουάζ και πλέον ακόμα και αυτά του προσώπου είναι mainstream. Σήμερα, τα τατουάζ προσώπου δεν είναι για τους σκληρούς, όπως ήταν άλλοτε, ωστόσο, είναι πιο συνηθισμένα στους καλλιτεχνικούς χώρους. Μπορεί ένας που εργάζεται σε μια πολυεθνική να έχει τατουάζ, αλλά σίγουρα δεν έχει στο πρόσωπο.
Είναι δύσκολο να φανταστούμε πότε τα τατουάζ θα γίνουν 100% αποδεκτά, ωστόσο, είναι σίγουρο πως δεν αποτελούν στοιχείο ταυτότητας. Η πλήρης αποδοχή τους, όπως και οποιουδήποτε στοιχείου, θα γίνει μόνο όταν θα γίνουν μέρος της ζωής. Δηλαδή, όταν θα τα βλέπουμε παντού, σε υπαλλήλους τράπεζας, καφέ, στους δρόμους. Τότε, οι στάσεις ίσως αλλάξουν για το τι είναι αποδεκτό.
