Και τελικά συνέβη αυτό που φοβόσουν περισσότερο.
Έστειλες μήνυμα, που με τόση αγάπη, προσοχή και επιμέλεια συνέταξες, το διάβασε και δεν μπήκε ποτέ στον κόπο να απαντήσει. Στα πρώτα λεπτά αναμονής ξεκίνησες να κάνεις υποθέσεις και να τον δικαιολογείς, ελπίζοντας πως θα απαντήσει λίγο πιο μετά, γιατί «λογικά θα είναι απασχολημένος ή κάτι θα του συνέβη». Όμως, τα λεπτά γίνονται ώρες, οι ώρες μέρες και απάντηση καμία. Φτάνεις στο σημείο να κάνεις μονόλογο με τον τοίχο. Τότε λοιπόν συνειδητοποιείς πως κάτι άλλο παίζει, και οι μέχρι πρότινος δικαιολογίες φαντάζουν πλέον χαζές και ανυπόστατες. Η διάθεσή σου χαλάει αυτόματα, τα σχέδια γκρεμίζονται και τα βάφεις μαύρα. Κι αυτό γιατί κάπου εκεί αρχίζεις να ψυλλιάζεσαι την έλλειψη ενδιαφέροντος από το άλλο πρόσωπο, παρόλο που μέσα σου ελπίζεις να κάνεις λάθος.
Και κάθε φορά που χτυπάει το τηλέφωνο, «σκοτώνεσαι» για να το προλάβεις, για να δεις τελικά ότι το μήνυμα είναι από άλλον και σιχτιρίζεις ξανά την ώρα και τη στιγμή που έκανες όνειρα για τους δυο σας. Αναρωτιέσαι αν όλα αυτά ήταν στο μυαλό σου και ψάχνεις να βρεις τι έκανες λάθος. Τίποτα δεν έκανες λάθος και τίποτα από αυτά δεν έχει πραγματικά νόημα τώρα. Τα αρνητικά συναισθήματα υπερτερούν των θετικών κι εσύ έχεις αρχίσει να χάνεις τον εαυτό σου. Κακά τα ψέματα, και μεταξύ μας, αλλά όποιος ενδιαφέρεται ουσιαστικά, θα βρει δύο λεπτά για να σου απαντήσει, ακόμη κι αν γκρεμίζεται ο κόσμος γύρω του. Η στάση ενός ατόμου απέναντί μας δείχνει τις πραγματικές του προθέσεις και η αδιαφορία είναι χειρότερη κι από το μίσος, γιατί σ’ αφήνει και με την απορία. Όλα τα άλλα είναι φούμαρα και ποτέ μην συμβιβαστείς με μία φθηνή αιτιολογία, γιατί αργά ή γρήγορα θα ξαναβρεθείς σ’ αυτήν τη θέση και πάλι εσένα θα κατηγορείς που την ξαναπάτησες.
Τελικά είναι η ζωή σκληρή ή εμείς πολύ μαλακοί; Κι αυτοί που μας αφήνουν στο «διαβάστηκε» – σαν άλλο ερωτικό αντίποινο – κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια, ή κάνουμε καμιά βόλτα που και που απ’ το μυαλό τους; Ποτέ δεν θα πάρουμε απάντηση γι’ αυτά τα ερωτήματα. Μπορούμε όμως να πάρουμε απόφαση να προχωρήσουμε στη ζωή μας, όσο δύσκολο κι αν φαντάζει εκείνη τη στιγμή. Γιατί τίποτα δεν αξίζει περισσότερο από το να διασφαλίσεις την ψυχική σου ηρεμία. Και στρέψε κι αλλού τη ματιά σου. Ίσως χάνεις άλλα ενδιαφέροντα βλέμματα, που αξίζουν την προσοχή σου περισσότερο από μία άψυχη συνομιλία. Και να θυμάσαι, πως το τέλος της ιστορίας το γράφεις αποκλειστικά και μόνο εσύ! Πάμε, λοιπόν, για το plot twist…
Από τον Νικόλαο Μπάρδη