Πιστεύω στην τύχη.
Όλοι κατά βάθος πιστεύουν, ακόμη και αυτοί που το παίζουν ανεξάρτητοι και «ψαγμένοι». Η τύχη λοιπόν του καθενός μας, όποια και να είναι αυτή, μας φέρνει κάποτε στην πόρτα μας μια σχεσιακή περίσταση, ένα περιστατικό αισθηματικό, που μας γοητεύει, μας σαγηνεύει και μας μεθάει με τις υποσχέσεις του, με αποτέλεσμα να πέφτουμε στην παγίδα του έρωτα. Όμως, κανείς δεν μπορεί να μας εγγυηθεί ότι αυτή η μεμονωμένη περίπτωση θα είναι ιδανική, θα ευδοκιμήσει και θα κρατήσει στο πέρας των χρόνων. Αυτό είναι δύσκολο μεν, αλλά όχι και αδύνατο. Πάντως σίγουρα δεν είναι σύνηθες, ιδιαίτερα στην εποχή μας, όπου ο χαρακτήρας των ανθρώπων είναι σαν αυτόν της θάλασσας: ρευστός, και απρόβλεπτος. Μπορεί έτσι, το πρόσωπο που αγάπησες με τον άλφα ή βήτα τρόπο να σε πληγώσει. Είτε γιατί σε απάτησε, είτε γιατί σου είπε ψέματα, είτε έκανε κάτι που σε καμία περίπτωση δε σε ευχαριστεί. Τουναντίον μάλιστα. Και κάπου τότε, μέσα στη σύγχυση και την απελπισία της στιγμής, που ο θυμός και η στενoχώρια θολώνουν τη σκέψη και τη λογική, καλείσαι να αποφασίσεις για κάτι πολύ σημαντικό: να δώσεις ή να μη δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία;
Τα πράγματα, αν και εκ πρώτης όψεως φαίνονται εύκολα, στην πραγματικότητα είναι κάτι παραπάνω από περίπλοκα. Αφενός θα σκεφτείς ότι είμαστε άνθρωποι, και όλοι κάνουμε λάθη, όμως μπορεί ένα τέτοιο ελαφρυντικό να ισχύει σε κάθε περίπτωση λάθους; Και στο κάτω κάτω της γραφής, γιατί να προσπαθήσεις να δικαιολογήσεις τον άλλον, να «στύψεις» τις σκέψεις σου για να τον βγάλεις αθώο και να του δώσεις την πολυπόθητη δεύτερη ευκαιρία; Έσφαλε. Και από τη στιγμή που έσφαλε πρέπει να πληρώσει το τίμημα, και όχι εσύ τα δικά του σπασμένα. Ακόμη, θα πρέπει να έχεις πάντα το εξής πράγμα στο μυαλό σου: το γυαλί, αν ραγίσει μια φορά, δεν ξανακολλάει, και αν κολλήσει, πάντα θα φαίνονται πάνω του οι ρωγμές, και θα είναι εύθραυστο και ευάλωτο στη ζωή και τις απαιτήσεις της. Μην προσποιείσαι, ούτε να φτιάχνεις σενάρια με το μυαλό σου, προσπαθώντας να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα και να καλύψεις ένα λάθος που εύκολα αύριο μεθαύριο θα εμφανιστεί και πάλι. Και όσον αφορά το θέμα της απιστίας, να ξέρεις πως ο άπιστος δεν αλλάζει. Αν το έκανε μία φορά, θα το ξανακάνει. Και στην περίπτωση μάλιστα που τον συγχωρέσεις, οι πιθανότητες επανάληψης αγγίζουν το 100%. Στην ουσία συγχωρώντας κάτι τέτοιο είναι σαν να ανέχεσαι μία κατάσταση δυσμενή, που σε πνίγει, και να παραδέχεσαι την ήττα σου. Ακόμη, είναι σαν να συναινείς στο να ξαναγίνει το «έγκλημα», γιατί κρατάς μια στάση απαθή και ουδέτερη.
Βέβαια, μπαίνοντας στη θέση του άλλου, κατανοείς τον συναισθηματικό του κόσμο, και δικαίως αναλογίζεσαι πως και εσύ σε μία ανάλογη περίπτωση θα ζητούσες μια δεύτερη ευκαιρία. Σκέψου, όμως, αν θα την άξιζες πραγματικά, πέρα από το γεγονός ότι θα τη διεκδικούσες. Γιατί, κακά τα ψέματα, όμως πολλές φορές αδυνατούμε να παραδεχτούμε τα λάθη μας και να τα κατανοήσουμε εις βάθος, μέχρι κάποιος άλλος να μας κάνει κάτι ανάλογο, και να μας συμπεριφερθεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο με τον οποίο του συμπεριφερθήκαμε. Πρόκειται για τη γνωστή ανταπόδοση. Τότε και μόνο τότε είμαστε στη θέση να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος του σφάλματος που διαπράξαμε. Είναι αρκετά δύσκολο να σταθείς αντικειμενικά απέναντι σε ένα τέτοιο περιστατικό και να δεις όλες τις προκείμενες, τα θετικά και τα αρνητικά της εκάστοτε απόφασης, και φυσικά είναι αδύνατον να προβλέψεις το μέλλον. Αν βλέπεις πως το «λάθος» που έκανε το ταίρι σου δεν είναι και τόσο σημαντικό και είναι εύκολα επανορθώσιμο, δώσε μια δεύτερη ευκαιρία. Όμως, ποτέ, μα ποτέ σου να μην ξεχάσεις, πως οτιδήποτε κάνεις γίνεται για τη δική σου αποκλειστικά ευτυχία και ευημερία. Επομένως, αν κάτι πάει στραβά μελλοντικά, να μην ανεχτείς μύγα στο σπαθί σου, να πάρεις την αξιοπρέπειά σου και να προχωρήσεις παρακάτω. Είναι δύσκολο, αλλά εφικτό. Αρκεί να το πάρεις απόφαση και να αγαπάς τον εαυτό σου, γιατί με αυτόν θα πορευτείς.
Φυσικά δεύτερες ευκαιρίες δεν υπάρχουν μόνο στον έρωτα, αλλά και στη φιλία, στη δουλειά και αλλού. Πάνω κάτω όμως ισχύουν τα ίδια. Από την στιγμή που η εμπιστοσύνη, η σοβαρότητα, η υπευθυνότητα και ο σεβασμός διακυβεύονται, τότε η κατάσταση κρίνεται επισφαλής. Και ξαναλέω, για να το έχεις καλά στο μυαλό σου: οι άνθρωποι δεν αλλάζουν! Προσαρμόζονται ενίοτε και μεταβάλλουν ορισμένες συνήθειές τους ή συμπεριφορές, αλλά ποτέ δεν πρόκειται να αλλάξουν ουσιαστικά, να αλλάξουν δηλαδή χαρακτήρα. Αυτό είναι νόμος. Για να σου δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία σε αυτήν τη ζωή, πρέπει να βεβαιωθείς ότι έμαθες από το πρώτο σου λάθος. Με το να δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία, κανείς δεν μπορεί να σε διαβεβαιώσει ότι θα λυθεί το πρόβλημα που δημιουργήθηκε. Αντιθέτως, μπορεί να διογκωθεί (συνήθως αυτό συμβαίνει). Προτού λοιπόν πάρεις τη σημαντική απόφαση, σκέψου τι θα ήταν καλύτερο για εσένα και ακολούθησε την ψυχή σου. Εκείνη δεν κάνει ποτέ λάθος…
Από τον Νικόλαο Μπάρδη