Τα εφηβικά χρόνια της αμφισβήτησης, της επανάστασης και του αυτοπροσδιορισμού γίνονται σουρεαλιστικές εικόνες που αποτυπώνουν την μπερδεμένη ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου στο πιο μεταβατικό στάδιο της ζωής του.
Συναισθηματισμός, άγχος, νευρικότητα, αυτοαμφισβήτηση, αυτοπροσδιορισμός. Μερικές μόνο λέξεις που μπορούν να περιγράψουν τον χείμαρρο συναισθημάτων που επικρατεί στην ψυχή ενός εφήβου στην πιο περίεργη φάση της ζωής του. Μία προσπάθεια ανακάλυψης του εαυτού, του σώματος, της σεξουαλικότητας που καταλήγουν σε μία μπερδεμένη, πολύπλοκη ψυχοσύνθεση και έχει γίνει το αντικείμενο έμπνευσης για πολλούς καλλιτέχνες.
Ο art director Rocco Gurrieri συνεργάζεται με τη φωτογράφο Irene Montini και μαζί εξερευνούν θέματα όπως η εφηβική ανησυχία, σε ένα project που συνδυάζει μόδα και σουρεαλισμό και έχει το όνομα “La Crema”. Ένας χαοτικός κόσμος από ροζ, τούλι, γκλίτερ και επιρροές από την pop-art προσπαθεί να αναδείξει με ανάλαφρο και παιχνιδιάρικο τρόπο την κραυγαλέα έκρηξη που ονομάζεται εφηβεία.
Το “La Crema” είναι μία ιστορία εφήβων που δεν ταιριάζουν πουθενά. Ο έρωτας, η επιθυμία, ο τρόμος και η ομορφιά τους καθοδηγούν όσο ποζάρουν “άβολα” σε ένα θεατρικό σκηνικό, ξυπνώντας ρητορικά ερωτήματα όπως πώς είναι να νιώθεις ότι δεν ανήκεις πουθενά. Το πολύχρωμο σκηνικό και το φανταχτερό styling “παίζει” με την ιδέα της εσωτερικής ταραχής και εξελίσσεται σε κάτι που μοιάζει με όνειρο, ξεχειλίζει από συναισθήματα και τελικά γίνεται εφιάλτης.
Μία παλέτα από κακόγουστα χρώματα και υπερμεγέθη props σετάρουν την αντίθεση που υπάρχει και στα υφάσματα που κινούνται από γκλίτερ, πολλά layers και σατέν φραμπαλάδες μέχρι μαλλιά που έχουν πλεχτεί, σχηματίζοντας ένα μίνι φόρεμα. Για τον Gurrieri, η ιδέα του όμορφου και του άσχημου είναι εξίσου κυκλοθυμική με τα υποκείμενα του project και η αίσθηση πως δεν ανήκεις πουθενά, ούτε μέσα στο ίδιο σου το σώμα, είναι ένας σουρεαλιστικός και ταυτόχρονα ρεαλιστικός τρόπος για να μιλήσει κανείς για την περιπλοκότητα της εφηβείας.
