Kάθε εποχή έχει τον δικό της παρία, το αποδιοπομπαίο τράγο, εκείνος ο οποίος πάει αντίθετα στα δεδομένα και τη ρουτίνα της εκάστοτε εποχής και δημιουργεί τη δική του ιστορία, το δικό του κίνημα. Οι παρακάτω υποκουλτούρες αφορούν μεν τη μόδα, μα δεν αποτελούν εξαίρεση στον κανόνα. Kατάφεραν να αντέξουν τη φθορά του χρόνου, και να επηρεάζουν τα δρώμενα της μόδας μέχρι και σήμερα.
1950s Beatniks
Ένα κίνηµα που αποτέλεσε ένα µεταπολεµικό ντελίριο για τα media. Αποστρεφόταν τον υπέρµετρο υλισµό και τα κλισέ της εποχής, τασσόταν υπέρ της απελευθερωµένης σεξουαλικότητας και τον πειραµατισµό µε ναρκωτικές ουσίες. O λόγος για τους Beatniks, οι οποίοι σηµατοδότησαν την εποχή τους τόσο µε το ιδιαίτερό τους στύλ όσο µε τις αλλοπρόσαλλες συνήθειές τους. Οι δηµοσιογράφοι τους αποκαλούσαν ψευδό-διανοούµενους ενώ έγραφαν γι’αυτούς: «ολοκλη-ρώνονται µε το να συνδυάζουν πίνακες που θυµίζουν Dali, έναν µπερέ, γενειάδα τύπου van Dyke, ένα ζιβάγκο, ένα ζευγάρι σανδάλια και ένα σετ από bongo τύµπανα». Ονειροπόλοι, ασπάζονταν γνωµικά και ιδέες του Jean-Paul Sartre, µια γενία των άκρων, δίχως όρια και αναστολές.
1960s Mods
Θα µπορούσε να πεί κανείς ότι ένας ή µια mod (προέρχεται από τη λέξη modernist) αποτελούσε µια χαρακτηριστική φιγούρα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960. Έναν γνήσιο αρσενικό mod, θα τον πετύχαινες σε κάποιο λονδρέζικο σοκάκι πάνω σε µια Vespa ή µια Lambretta, στιλιζαρισµένο a la dandy, µε το χαρακτηριστικό trench coat και το αστείο µεν αλλά για τα δεδοµένα της εποχής τεράστιο trend γεωµετρικό µαλλί-κράνος. Στυλιστικά, η θηλυκή mod, είχε µια πιο απλουστευµένη σιλουέτα. Θα την απολάµβανες να λικνίζεται ρυθµικά υπό τις µελωδίες των Kinks, των Beatles και των The Who, φορώντας ένα υπερβολικά κοντό φόρεµα που παραπέµπει σε ρέτρο ενδύµατα της παιδικής ηλικίας και οπάκ καλσόν –όσο πιο έντονο το χρώµα τόσο το καλύτερο-. Αφέλειες, πολλές φορές το µαλλί κοντό a la garcon, ενώ το makeup µε εξαίρεση τη περιοχή των µατίων, nude. Όταν δεν δούλευαν ή δεν χόρευαν στις pub και στα night clubs της εποχής, βρίσκονταν σε fashion boutiques, ενώ έτρεφαν µια ιδιαίτερη αγάπη σε αυτή της Mary Quant και στα παραδοσιακά tailor shops στην Kings Road, στο Λονδίνο.
1960s The Rockers
Ορκισµένοι αντίπαλοι των Mod –οι διαµάχες των οποίων, αποτυπώνονται άκρως ρεαλιστικά στη ταινία του 1979 Quadrophenia. Ακούνε στο όνοµα Rockers, αλλά και στα leather boys και ton-up boys. Στιλιστικά βρίσκονται στο άλλο άκρο, όπου σε αντίθεση µε τον υπερβολικά στιλιζαρισµένο και «µαλθακό» Mod, o Rocker –απόρροια του Rockabilly µε ελαφρώς στοιχεία Teddy Βοy- προτιµούσε το perfecto jacket, ένα απλό T-shirt, blue jeans και biker boots, ενω οι θηλυκές Rockers δε διέφεραν ιδιαίτερα από την αντρική φιγούρα. Λάτρεις του swing και της rock n’ roll µουσικής, τους Rockers σπάνια θα τους έβλεπε κανείς να απολαµβάνουν κάποιο Mod κοµµάτι, καθώς προτιµούσαν ακούσµατα τύπου Bill Haley and his Comets, Jerry Lee Lewis και Εlvis Presley. Και αν ο Mod προτιµούσε µια παραδοσιακή Vespa ή Labretta ο Rocker δε θα αποχωριζόταν µια Triumph Bonneville.
1990s Grunge
Ξεκίνησε ως ένα υπό-είδος της ρόκ σκηνής, αλλά αποτυπώθηκε και στο λεξιλόγιο της µόδας και του lifestyle. Κυµαίνεται στα πλαίσια του µινιµαλισµού που χαρακτηρίζει τη δεκαετία του 1990 –αν και τότε έγινε ευρέως γνωστό-, ύστερα από την υπέρµετρη υπερβολή των 1980s. Ο λόγος για το κίνηµα του grunge, που αποτελεί ένα ακουστικό κράµα της rock, της metal και της punk µουσικής σκηνής. Προς µεγάλη έκπληξη πολλών, η αρχή δεν έγινε από τους Nirvana µε τη κυκλοφορία του δεύτερου album τους “Nevermind” το 1991, και τους Pearl Jam µα από άλλα συγκροτήµατα µε βάση το Seattle όπως οι Melvis και οι Mudhoney. Την ώρα που η κοινωνία έχει συνηθίσει τον εξτρεµισµό του 1980 έρχονται τα λαδωµένα µαλλία, τα καρό πουκάµισα, τα σκισµένα second-hand blue jeans και τα all stars να συνθέσουν µια νέα και εντελώς διαφορετική σιλουέτα για τα δεδοµένα της εποχής, τη grunge. Με το θάνατο του τραγουδιστή των Nirvana, Κurt Cobain, πέθανε και η υποκουλτούρα, αν και αυτό το χειµώνα έχουµε ποικίλες αναφορές από τότε.
Κείμενο: Δανάη Τερζάκου