Κείμενο: Ιωάννα Παπάζογλου
Μιλήσαμε με την Amparo Sanchez λίγο πριν την συναυλία στην Αθήνα (Μουσική σκηνή Αυλαία Σάββατο, 22 Ιανουαρίου Αγ.Όρους 15, Βοτανικός, σταθμός Μετρό ‘Κεραμεικός’).
* To OZON εξασφάλισε 3 διπλές προσκλήσεις για την συναυλία της Amparo Sanchez. Για συμμετοχή συμπληρώστε το Ονοματεπώνυμο και το email σας στην φόρμα που θα βρείτε σε αυτό το link: OZON Amparo Sanchez Giveaway
-Ένα κράμα reggae, caribbean, latin, μέχρι και balkan ήχων… η μουσική σου περιλαμβάνει ένα μεγάλο εύρος διαφορετικής μουσικής κουλτούρας. Πως μένεις τόσο ανοιχτή στο καινούργιο και εξελίσσεσαι συνεχώς;
Πιστεύω πως κάθε καλλιτέχνης οφείλει να έχει ανοιχτό μυαλό, όχι μόνο στην περίπτωση των μουσικών αλλά σε κάθε καλλιτεχνική μορφή. Οφείλεις να εξελίσσεσαι διαρκώς, είναι μεγάλης σημασίας για εμένα. Προσπαθώ να προσέχω όσα έχουν να μου πουν οι φίλοι μου, συχνά μου προτείνουν εκπληκτικά μουσικά ακούσματα. Επίσης μου αρέσει πολύ να ταξιδεύω και να γνωρίζω νέο κόσμο. Αυτό κάνει την διαφορά, γνώρίζεις νέο κόσμο και καινούρια ακούσματα, μου αρέσει όταν η μουσική έμπνευση το καινούργιο έρχεται αυθόρμητα, δεν μου αρέσει να ακολουθώ ρεύματα.
-Έχεις συνεργαστεί με τόσους πολλούς ταλαντούχους καλλιτέχνες ανά τα έτη. Τώρα, για πρώτη φορά είσαι σόλο, με το ‘Tucson-Habana’. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως σου αρέσουν οι μουσικές κοινότητες, αλλά αυτή τη φορά πως νιώθεις που εμφανίζεσαι μόνη σου;
Εε..δεν είμαι ακριβώς μόνη μου. Εννοώ πως δουλεύω ακόμα με πολλούς μουσικούς γύρω μου. Η σόλο ιστορία ξεκίνησε όμως από την ανάγκη που ένιωθα να κυκλοφορήσω μερικά κομμάτια και στίχους διαφορετικά από το στιλ που είχαμε με τους Amparanoia. Ακόμα όμως συνεργάζομαι με τους ίδιους μουσικούς, των Amparanoia. Άρα, δεν νιώθω μόνη μου!
-Οι στίχοι σου, περιέχουν περισσότερο πολιτικά σχόλια παρά ερωτικά στιχάκια, και τα ταξίδια σου στις κοινότητες των Zapatista στο Chiapas τονίζουν την σύνδεση ανάμεσα στη μουσική και τους κοινωνικούς αγώνες. Είναι η μουσική για εσένα πολιτική πράξη;
Παλαιότερα αυτό ίσχυε για εμένα, πριν φτάσω στο σόλο μου άλμπουμ, στο ‘Tucson-Habana’. Θεωρώ σημαντική την εμπλοκή της τέχνης στο κοινωνικό γίγνεσθαι, ωστόσο δεν ένιωσα ποτέ πως πρέπει να αλλάξω το κόσμο με τη μουσική μου. Αυτή ήταν συνήθως το μέσο για να δείξω πως βλέπω εγώ την κοινωνία περισσότερο, αλλά όχι πολιτική πράξη. Τώρα, στο σόλο άλμπουμ μου μιλάω για προσωπικό συναίσθημα.
-Μεταλλάσσεσαι διαρκώς και προχωράς. Πες μας μια μουσική ‘επιθυμία’ σου που δεν ικανοποιήθηκε ακόμα.
Έχω πολλές από αυτές που περιμένουν ικανοποίηση. Ελπίζω κάποια μέρα να μπορώ να συνεργαστώ με άτομα σαν τον Wilco. Αλλά και με πολλούς άλλους. Εύχομαι να μπορώ να κάνω μουσική στο μέλλον, να είμαι δημιουργική. Συχνά δεν είναι θέμα μεγάλων επιθυμιών αλλά απλών καθημερινών συμπτώσεων.