Στην αγάπη είναι λεπτή η γραμμή μεταξύ απόλαυσης και πόνου.
Μερικοί πιστεύουν ότι σχέση δίχως πόνο, δεν έχει νοστιμάδα. Για μερικούς, μάλιστα, ο πόνος συνεπάγεται ωριμότητα. Πως όμως θα ξέρουμε, πού σταματά ο πόνος της ωριμότητας και πού αρχίζει ο αληθινός πόνος; Μήπως είμαστε μαζοχιστές ή απλώς αισιόδοξοι, αν παραβιάσουμε αυτήν τη γραμμή; Όταν πρόκειται για μια δύσκολη σχέση, πότε ξέρεις ότι δεν πάει άλλο;
Ενδεχομένως να έχεις πιάσει κι εσύ τον εαυτό σου να αναρωτιέται… Αγαπάμε πραγματικά τον άνθρωπο που έχουμε στο πλευρό μας ή απλά είμαστε συνηθισμένοι στον πόνο; Ξέρεις, τον αβάσταχτο πόνο, του να θες κάποιον τόσο απρόσιτο. Που όση προσπάθεια και να καταβάλεις, δεν θα τον φτάσεις ποτέ, ούτε θα μπορέσεις να ερμηνεύσεις επακριβώς τη στάση του, με ένα ερωτηματικό να πλανάται πάντα στην ατμόσφαιρα. Αλήθεια, πώς κάνεις αποτοξίνωση από μία τόσο εθιστική κατάσταση; Και είναι ο έρωτας κάτι εύκολο να ξεχαστεί ή άπαξ τον νιώσεις θα τον κουβαλάς για πάντα μέσα σου, ακόμη κι αν είσαι μόνος;
Όσο και να μη θέλουμε να το παραδεχτούμε, συνεχώς κολλάμε στο ίδιο μοτίβο συντρόφων. Αν ρίξουμε μία ματιά στο παρελθόν μας θα βρούμε πολλά κοινά σημεία στα άτομα που μας πλήγωσαν και πια δεν είναι μαζί μας. Γιατί μας ελκύουν οι «κακοί», και γιατί όλες οι υπόλοιπες συγκινήσεις φαντάζουν βαρετές στα μάτια μας; Εκ πρώτης όψεως θα έλεγε κανείς πως τέτοια άτομα ερωτεύονται εύκολα. Το μόνο πράγμα που θέλουν στην πραγματικότητα, είναι να αγαπηθούν. Είναι ερωτευμένοι με την ιδέα της αγάπης και τα συναισθήματά τους υπερισχύουν της λογικής. Κι αυτό για κάποιους είναι θανάσιμο αμάρτημα!
Όμως, από πότε το να είσαι ρομαντικός άρχισε να είναι ελάττωμα; Σε μία πόλη όπου ο κυνισμός ζει και βασιλεύει, πως επιβιώνουν οι αθεράπευτα ρομαντικοί; Το αυθεντικό φλερτ φθίνει και οι καινοτομίες της ψηφιακής εποχής έκαναν τον έρωτα e-shop: μπαίνεις online και επιλέγεις τον σύντροφό σου, όπως θα επέλεγες ένα ζευγάρι παπούτσια. Κι αν δεν σου κάνει; Πας στον επόμενο! Κακά τα ψέματα, αλλά η ζωή γύρω μας έχει αλλάξει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να πάμε με τις τάσεις και να ξεχάσουμε τα όνειρά μας. Αν δεν παλέψουμε εμείς γι’ αυτά, τότε ποιος; Σίγουρα οι αυτοματισμοί της τεχνολογίας έχουν διευκολύνει τον κόσμο των εραστών, αλλά έχουν επιφέρει και νέες δυσκολίες και εμπόδια που δύσκολα μπορεί να υπερκεράσει ένας ευαίσθητος ήρωας. Σε ένα σεβαστό βάθος χρόνου και οι υπερασπιστές αυτής της «μόδας» θα δουν τις συνέπειες. Κι αν είμαστε αυτήν τη στιγμή οι δακτυλοδεικτούμενοι της σύγχρονης ιστορίας, ευελπιστούμε το φινάλε να μας δικαιώσει.
Το εύκολο για κάποιους είναι το ζητούμενο. Για κάποιους άλλους είναι το αναπόφευκτο. Και για κάποιους λίγους το επαίσχυντο. Και η μάχη στο πεδίο του έρωτα συνεχίζεται!
Από τον Νικόλαο Μπάρδη