Και τα χρόνια περνάνε και μια μέρα ξυπνάς 30.
Σαν χθες θυμάσαι τις πρώτες σου μέρες στη σχολή, ή όταν έπιασες την πρώτη σου δουλειά, κι ας έχουν αλλάξει πολλά έκτοτε. Άλλαξες κι εσύ, κι ας μη το νιώθεις κάθε πρωί, όταν βλέπεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη. Ή μπορεί να το νιώθεις και τότε. Σίγουρα όμως το νιώθεις μετά από μία μεγάλη βραδιά ξεφαντώματος, που το μόνο που θες την επόμενη είναι μία μεγάλη κούπα καφέ, ένα παυσίπονο και να αράξεις σπίτι, για να φορτίσεις τις μπαταρίες σου. Πιο νέος και με μία ώρα ύπνου θα ήσουν κομπλέ.
Βέβαια εκτός από τις αντοχές στα ξενύχτια, άλλαξαν και οι αντοχές μας στον έρωτα. Δεν είμαστε πια το ίδιο ανεκτικοί με τα 20, ούτε ανυπόμονοι. Αρχίζουμε σιγά σιγά να κατασταλάζουμε, ξέρουμε τι θέλουμε – τουλάχιστον η πλειοψηφία – και το διεκδικούμε ευθέως. Ή μήπως όχι; Μήπως όλα αυτά τα πρότυπα των χολιγουντιανών ταινιών δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα; Και αν ναι, τότε με ποιους θα ταυτιστεί η γενιά μας;
Το να φλερτάρεις στα 30 ή με ανθρώπους κοντά σ’ αυτή την ηλικία είναι ένα ζόρικο χόμπι και πολύ διαφορετικό από τα dates που βγαίναμε μικροί. Μαθαίνεις με έναν μαγικό τρόπο να ξεχωρίζεις τις σοβαρές σχέσεις από τις ξεπέτες, ποιους θέλεις να έχεις μόνιμα στη ζωή σου και ποιους για μονάχα ένα βράδυ στο κρεβάτι σου. Η διάκριση αυτή γίνεται σταδιακά μέσα στα χρόνια, και αφότου φας πολλές φορές τα μούτρα σου και ο εγωισμός σου φτάσει στο πάτωμα. Ακούγεται άσχημο, το ξέρω, αλλά επί της ουσίας μας βοηθάει να γίνουμε πιο δυνατοί και συνειδητοποιημένοι. Όχι όλοι όμως. Όπως είπαμε, πάντα θα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις των ανθρώπων που μέσα στη μούρη να τους λες ότι κάνουν λάθος, αυτοί δεν θα το ακούν. Όχι γιατί είναι κουφοί, αλλά γιατί πιστεύουν σε κάτι άλλο και δεν είναι διατεθειμένοι να κατεβάσουν τα standards τους, ακόμη κι αν οι εποχές πάνε κόντρα στα θέλω τους.
Και ο παράγοντας μοναξιά επιδρά σαν καταλύτης σ’ αυτήν την ηλικία. Μπορεί είτε να σε κάνει συντροφικό, είτε μοναχικό. Γιατί η ανεξαρτησία είναι μεγάλο πράγμα. Όπως και το να γυρίζεις σπίτι και να μη δίνεις λογαριασμό σε κανέναν. Ή να μη σε σπρώχνει κάποιος στον ύπνο και σου τραβάει το σεντόνι. Άλλοτε βέβαια μπορεί να σε κάνει και σαν αυτά τα ζευγάρια που βλέπεις στον δρόμο, και όντας single θες να τους κουτουλήσεις στα μούτρα. Γιατί δεν κρατιούνται και στάζουν μέλια! Έλεος, και εμείς ερωτευτήκαμε, δεν κάναμε έτσι. “Get a room” και τα σχετικά… Θα μου πεις, μόνο αυτά τα δύο άκρα υπάρχουν; Εννοείται ότι υπάρχουν και άλλες μεμονωμένες περιπτώσεις, αλλά αυτές δεν αποτελούν ένα κατά γενική αποδοχή συμπεριφορικό μοτίβο.
Τέλος, η επικοινωνία στα 30 είναι πολύ σημαντική. Αν δεν υπάρχει αυτή, δεν υπάρχει και σχέση. Δεν είμαστε σχολιαρόπαιδα να αρκούμαστε με ένα μήνυμα στο DM και 50 emojis. Θέλουμε άλλα πράγματα. Θέλουμε επαφή, κατανόηση, συνεννόηση, να μπορείς πέρα από τις σαχλαμάρες να κάνεις και μία σοβαρή συζήτηση, να συμβουλευτείς κάποιον ή έστω να ξαπλώσεις στον ώμο του όταν όλα φαντάζουν σκοτεινά και να γελάσετε μαζί στα όμορφα. Αρχίζεις εν ολίγοις να αλλάζεις προτεραιότητες στη ζωή σου και να αναθεωρείς πολλά πράγματα. Φτάνεις μάλιστα κάποια στιγμή στο σημείο να προτιμάς να είσαι μόνος, απ’ το να είσαι με έναν μ@λάκα, απλώς για να πεις ότι είσαι σε σχέση και να μη σε δείχνει με το δάχτυλο η «αποκατεστημένη» κοινωνία. Και φυσικά έχεις να κάνεις και με τις προτροπές / υπενθυμίσεις των γονιών σου ότι μεγάλωσες και πρέπει κάποια στιγμή να τακτοποιηθείς κι εσύ. Να σοβαρευτείς και να βρεις ένα παιδί για σπίτι και οικογένεια. Μας ρώτησαν όμως πόσο δύσκολο είναι αυτό; Και πως αν δεν υπάρχει χημεία, δεν πάμε πουθενά; Δεν θέλουμε έναν δυστυχισμένο γάμο, απλά για να ικανοποιήσουμε όλους τους άλλους, εκτός από τον εαυτό μας. Θέλουμε να είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι και ενώ αυτό ενίοτε έχει κάποιες επιπτώσεις, πιστεύω μπορούμε να ζήσουμε και μ’ αυτές.
Και την επόμενη μέρα ξυπνάς 30. Και η πρώτη συνειδητοποίηση έρχεται να σε ταρακουνήσει. Όμως, τίποτα ακόμη δεν τελείωσε. Ίσα ίσα, τώρα αρχίζει το καλό. Φόρα την καλύτερή σου διάθεση και βγες εκεί έξω να κυνηγήσεις τα όνειρά σου. Τώρα, αν αυτά συμπεριλαμβάνουν κάποιο ταίρι ή όχι, είναι καθαρά δική σου απόφαση. Σε κάθε περίπτωση πάντα να θυμάσαι ότι αυτό δεν θα σε καθορίζει. Και μην αφήνεις τις υποδείξεις της κοινωνίας να σε αγχώνουν ή να σε καταβάλλουν. Η ζωή του καθενός μας έχει τα δικά της deadlines. Δεν χρειάζεται να συμβαδίζεις πάντα με τους άλλους. Και να θυμάσαι πως δεν είσαι ετερόφωτος. Καλά τριάντα λοιπόν!
Από τον Νικόλαο Μπάρδη