Ξεχάστε αυτά που βλέπαμε παλιά στις αμερικάνικες ταινίες, με τον καθολικό, απόλυτο και παντοτινό έρωτα της ζωής μας. Οι καιροί έχουν πλέον αλλάξει.
Ίσως κι αυτό να ήταν μία κοινωνική κατασκευή χειραφέτησης των βαθύτερων και καταπιεσμένων, μάλλον, επιθυμιών της κοινωνίας. Ξέρετε, μιλάω γι’ αυτές τις ενδόμυχες σκέψεις που φοβάσαι να κάνεις δυνατά, γιατί θα σε κοσμήσουν με ένα σωρό επίθετα. Πλέον, όμως, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Ο κόσμος βαριέται εύκολα, προχωράει ακόμα πιο εύκολα και μαθαίνει να ξεχνάει. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Η εξίσωση “ένας σύντροφος για μία ζωή” να βγαίνει άτοπη.
Μέχρι πρότινος η ερωτική σύνταξη ήταν απλή: υποκείμενο, ρήμα και αντικείμενο. Πλέον τα αντικείμενα είναι πολλά και το υποκείμενο, μάλλον μπερδεμένο, δεν θέλει να καταπιέζεται σε μία και μόνο πρόταση, την στιγμή που μπορεί να πρωταγωνιστήσει σε ολόκληρο μυθιστόρημα. Είναι αυτό απόρροια του σύγχρονου τρόπου ζωής και των social media; Ίσως. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν προσδώσει μία ευκολία στον τρόπο που πλησιάζουμε ερωτικά κάποιον, ή όταν τον ξεγράφουμε, αλλά σου δείχνουν και την ποικιλία των επιλογών που έχεις, με αποτέλεσμα όλοι να είμαστε αναλώσιμοι. Δεν σε θέλει ένας, μπορεί να σε θέλουν άλλοι είκοσι. Πληροίς τις προδιαγραφές; Τότε θα είσαι περιζήτητος! Και γιατί εφόσον είσαι περιζήτητος να περιοριστείς σε ένα και μόνο πρόσωπο; Λίγο ο φόβος της δέσμευσης, λίγο το θέμα της προσωπικής ελευθερίας, η ανάγκη να έχεις χώρο και χρόνο για τον εαυτό σου, κάνει τη μονογαμία να φαίνεται τρομακτική στα μάτια πολλών. Επίσης, η βαρεμάρα μιας σχέσης, που επέρχεται αναπόφευκτα μετά από ένα άλφα χρονικό διάστημα, χρειάζεται κάτι έξτρα, για να αντιμετωπιστεί. Ίσως ένα τρίτο πρόσωπο, ή μία ελεύθερη σχέση! Άπαξ βέβαια και ειπωθεί αυτό, έχει χαθεί μια για πάντα η μπάλα.
Η ελεύθερη σχέση επί της ουσίας είναι πως μπορείς να πας ελεύθερα με όποιον σου αρέσει και σου κάνει κλικ, να βγάλεις τα πιο τρελά σου γούστα, και στο τέλος της ημέρας να επιστρέψεις στη σιγουριά μιας σχέσης που σε αποδέχεται γι’ αυτό που είσαι, και σε μία αγκαλιά που δεν θα σε ανακρίνει για τα υπόλοιπα, ούτε θα έχει την απορία να μάθει. Έτσι καταπολεμάς και τη μοναξιά. Τώρα, πως αυτό είναι υγιές και όχι τοξικό, και έχει γίνει της μόδας, είναι μια άλλη κουβέντα που θα κάνουμε εν ευθέτω χρόνω. Το ζήτημα είναι πως πλέον κανείς δεν θέλει μόνο ένα άτομο. Κι αυτή η απληστία στον έρωτα μοιάζει να φωνάζει μία απόγνωση.
Είναι όπως τότε που ήμασταν μικροί. Κανείς δεν ήθελε να παίζει με ένα μόνο παιχνίδι. Πάντα ήθελες και δεύτερο, και τρίτο ή ζήλευες του φίλου σου και ήθελες να του το πάρεις. Κάπως έτσι λειτουργούν και οι σχέσεις σήμερα. Κανείς, όμως, δεν βλέπει το πρόβλημα που δημιουργεί αυτή η λογική. Οι άνθρωποι είμαστε απλά αριθμοί. Μπαίνουμε σε λίστες επιθυμιών και καλύπτουμε κενά, συναισθηματικά ή σαρκικά, ανθρώπων που δεν θα καλυφθούν ποτέ εσωτερικά. Αν ήταν σκεύη, θα ήταν σαν τα σουρωτήρια. Όσο νερό και να ρίξεις μέσα, πάντα θα αδειάζουν. Έτσι αντίστοιχα όση αγάπη και να τους δώσεις, ποτέ δεν θα είναι ικανή για να τους γεμίσει και κάποια στιγμή να στο ανταποδώσουν. Και οι σχέσεις λειτουργούν με το δούναι και λαβείν. Μόνο δίνοντας δεν θα κερδίσεις απολύτως τίποτα. Οδηγείσαι πρόσω ολοταχώς σε ένα συναισθηματικό αδιέξοδο, και εκεί σε έχει φτάσει η καψούρα για ένα πρόσωπο, που ποτέ δεν θα είναι πραγματικά δικό σου. Αν σου αρέσει να μοιράζεσαι και μία με δύο φορές την εβδομάδα σε καλύπτουν, προχώρησέ το. Αν όμως θέλεις να ξυπνάς κάθε μέρα δίπλα του, και δεν θες να ξοδεύεται δεξιά κι αριστερά, τότε βρίσκεσαι σε λάθος μονοπάτι. Και δεν είναι κακό να μιλήσεις ανοιχτά, να ξεκαθαρίσεις τα θέλω και τις προθέσεις σου. Κι αν τυχόν σε φοβίζει ότι μια τέτοια συζήτηση θα τον ξενερώσει και θα φέρει το τέλος, απλά θα σε βοηθήσει να καταλάβεις νωρίτερα με τι άνθρωπο είχες να κάνεις.
Επίσης, το γεγονός ότι το κάνουν κάποιοι, δεν πρέπει να σε πιέζει να το κάνεις κι εσύ. Δεν χωράει καταπίεση στον έρωτα και εξαναγκασμός. Η ελευθερία και η ανακούφιση είναι στη φύση του, κι όχι το άγχος και τα πρέπει. Σε κάποιους μπορεί να λειτουργεί αυτό το πολυγαμικό μοτίβο, αλλά δεν είναι νόρμα. Μην αισθάνεσαι λοιπόν σαν εξωγήινος αν αυτή η λογική δεν σε αντιπροσωπεύει. Μεταξύ μας, τίποτα το λογικό δεν θα βρεις εκεί, αλλά εδώ είμαστε για να βλέπουμε τα πράγματα σφαιρικά και να υπενθυμίζουμε πως το παραμύθι του ενός, μπορεί να είναι εφιάλτης για κάποιον άλλον. Η ζωή δεν έχει μέτρα και σταθμά. Ο ορισμός του κανονικού επιδέχεται αλλαγών και διορθώσεων. Εμείς ορίζουμε το πως θα παίξουμε και με ποιους. Σημασία έχει να μην βλάπτουμε τους άλλους, αλλά και να μην ξεχνάμε τον εαυτό μας. Να έχεις, λοιπόν, τα μάτια και την καρδιά σου ανοιχτά και να βαδίζεις πάντα με γνώμονα την ψυχική σου ηρεμία. Οι έρωτες έρχονται και φεύγουν. Αλλά αν υπάρχει κάποιος εκεί έξω που προορίζεται πραγματικά για σένα, θα σε βρει. Μέχρι τότε, να προσέχεις τον εαυτό σου και να σε αγαπάς λίγο παραπάνω!
Από τον Νικόλαο Μπάρδη